Ροή
Μια σχηματική, πλην όμως ρεαλιστικότατη, απεικόνιση της συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι με τη συμφωνία αυτή οι μεν Έλληνες «πήραν» την αρχαία Μακεδονία, οι δε Σκοπιανοί τη σύγχρονη. Είναι δίκαιη η μοιρασιά; Ας το εξετάσουμε:
Όντως, στην πραγματικότητα και ουσιαστικά οι Έλληνες «παίρνουν» την Αρχαία Μακεδονία (πολιτισμός, ιστορία, γλώσσα κ.λ.π.), κάτι που τους ανήκε δικαιωματικά εδώ και 2500 χρόνια και από κανέναν σοβαρό δεν αμφισβητούνταν παγκοσμίως.
Με άλλα λόγια δηλαδή, πήραν μαζί τους φεύγοντας ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς τα σακάκια με τα οποία πήγαν και φορούσαν στην τελετή υπογραφής της Συμφωνίας στις Πρέσπες, και το θεωρούν, αν είναι δυνατόν, μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Ενώ αντίθετα οι Σκοπιανοί, κατοχύρωσαν de facto και παίρνουν και de jure αυτό που 28 χρόνια λυσσαλέα κυνηγούσαν: ό, τι έχει σχέση με τη σύγχρονη Μακεδονία: όνομα (όπως έχουμε γράψει και πιο παλιά το συντριπτικό βάρος στον σύνθετο ονοματικό προσδιορισμό πέφτει στο ουσιαστικό «Μακεδονία» και όχι στο επίθετο «Σεβέρνα ή Βόρεια κ.λ.π.»), εθνικότητα, γλώσσα, το brand name «Μακεδονία» κ.λ.π.
Ουσιαστικά με το να παραδίδεται βάσει της συμφωνίας των Πρεσπών στους βόρειους γείτονές μας οτιδήποτε σύγχρονο έχει σχέση με τον όρο Μακεδονία (εθνικότητα, γλώσσα, ιθαγένεια, εμπορικά σήματα και εμπορικές επωνυμίες κ.λ.π.), σημαίνει απλούστατα δυό πράγματα: Πρώτον ότι εμείς οι (Έλληνες) Μακεδόνες πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι και τι ήμασταν μέχρι σήμερα, και δεύτερον να μετεμψυχωθούμε πλέον σε κάτι άλλο, καινούργιο. Ναι, και δεν είναι καθόλου για γέλια. Είναι για κλάματα, μόνο που δυστυχώς, πολύ λίγοι στην Ελλάδα το έχουν πάρει χαμπάρι.
Συνεπώς από εδώ και πέρα και ιδιαίτερα στην περίπτωση που αυτή η συμφωνία κυρωθεί, να είστε σίγουροι ότι οι Έλληνες ένα μόνο δικαίωμα θα έχουν σε σχέση με την χρήση του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων αυτού: την χρήση τους αυστηρά, αποκλειστικά και μόνον για ό, τι έχει σχέση με την Αρχαία Μακεδονία (και αυτά κάτω από τον άγρυπνο μάτι και τον έλεγχο των Σκοπιανών). Ενώ θα μας έχει απαγορευτεί, και νομικά, οποιαδήποτε χρήση των όρων αυτών σε ό, τι έχει σχέση με κάθε έκφανση σε κάθε εκδήλωση και σε κάθε τομέα της σύγχρονης ζωής: πολιτιστικό, πολιτικό, οικονομικό, κ.λ.π.
Διότι τότε πλέον οι Σκοπιανοί θα έχουν αποκτήσει όχι μόνον de facto όπως είχαν μέχρι τώρα, αλλά και de jure νομικά δικαιώματα χρήσης πάνω στους όρους αυτούς. Αυτή ακριβώς τη δυνατότητα θα τους δώσει η αναγνώριση και η χρήση του ονόματος, της εθνικότητας και της γλώσσας ως «Μακεδονικών» από ένα κράτος πλέον το οποίο θα έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως διεθνές υποκείμενο δικαιωμάτων με το όνομα και τους όρους αυτούς, απέναντι σε μία περιοχή, ένα γεωγραφικό διαμέρισμα που έχει να αντιτάξει το αντίπαλο κράτος, δηλαδή η Ελλάδα.
Και να είστε σίγουροι επίσης ότι βάσει των παραπάνω, δεν θα υπάρξει καμία διεθνής επιτροπή (στην οποία σύμφωνα με τη συμφωνία οι Τσίπρας και Κοτζιάς έχουν αναθέσει την μελλοντική επίλυση των μεταξύ μας τεχνικών διαφορών, όπως π.χ. το brand name των εμπορευμάτων, οι πινακίδες των αυτοκινήτων κ.λ.π.) και κανένα διεθνές δικαστήριο, τα οποία θα κρίνουν διαφορετικά.
Και για να μην μείνει σε κανέναν (ούτε στον πιο κακόπιστο) ουδεμία αμφιβολία για τα παραπάνω λεχθέντα, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στον καθημερινό τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, των τελευταίων ημερών, για το ποιοι πρέπει να σπεύσουν να κατοχυρώσουν στα διεθνή και ευρωπαϊκά γραφεία σημάτων την ένδειξη-σήμα-διακριτικό γνώρισμα «Μακεδονία» ή «Μακεδονικός» που έχουν στα εμπορεύματά τους, για να μην τον χάσουν: όχι οι έμποροι των Σκοπίων, αλλά οι έμποροι της Μακεδονίας μας, της Ελληνικής.
Ηδη 4.000 Βορειοελλαδίτες από αυτούς που ήδη τα χρησιμοποιούν, σπεύδουν ιδίοις εξόδοις να τα κατοχυρώσουν στο Ευρωπαϊκό Γραφείο Σημάτων στο Alicante της Ισπανίας και στο Διεθνές Γραφείο Σημάτων στη Γενεύη. Και τούτο μέχρι την κύρωση, υπογραφή και ισχύ της συμφωνίας των Πρεσπών, γιατί απλούστατα, μετά την ισχύ της συμφωνίας θα έχουν χάσει αυτό το δικαίωμα.
[Τώρα γιατί εδώ και 28 χρόνια που υπάρχει μ’ αυτή τη μορφή το πρόβλημα με τους Σκοπιανούς, μόλις 24 επιχειρηματίες Βορειοελλαδίτες έχουν κατοχυρώσει το σήμα «Μακεδονικό» στα προϊόντα τους στο Ευρωπαϊκό Γραφείο Σημάτων στο Αλικάντε της Ισπανίας και κανένας στο Διεθνές Γραφείο Σημάτων στη Γενεύη, ρωτήστε καλύτερα τους υπεύθυνους: κατά καιρούς Ελληνικές κυβερνήσεις, Υπουργεία Εξωτερικών, Βιομηχανικά Επιμελητήρια, Εμπορικά Επιμελητήρια κ.λ.π. Κατά τα άλλα για όλα φταίει η έλλειψη συμφωνίας]. Και όταν κάποιος χάνει ένα δικαίωμα, το κερδίζει κάποιος άλλος. Και οι κερδισμένοι στην περίπτωση της συμφωνίας των Πρεσπών όπως επανειλημμένα είχαμε και έχουμε τονίσει, είναι οι Σκοπιανοί.
Αυτοί λοιπόν θα έχουν το δικαίωμα, σύμφωνα με την κατά τους Συριζαίους και τους «320 ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης», «καλύτερη συμφωνία όλων των εποχών για την Ελλάδα», από την ισχύ της και εντεύθεν. Αυτοί θα είναι εφ’ εξής οι δικαιωματούχοι και οι ενάγοντες, επιφυλάσσοντας σε εμάς τη θέση του εδωλίου: του κατηγορουμένου και του εναγομένου. Και δεν είδαμε ακόμα τα χειρότερα που θα ακολουθήσουν. Ήδη όμως αντί να τρέχουν αυτοί, τρέχουμε εμείς.
Και εδώ ακριβώς έγκειται η πολιτική και διπλωματική αβελτηρία, ή πιο σωστά μία ακόμα πολιτική και διπλωματική αβελτηρία, των Τσίπρα-Κοτζιά σε σχέση με την κρινόμενη συμφωνία: Εάν ήθελαν να κατοχυρώσουν όλα τα παραπάνω ή έστω κάποια από αυτά θα έπρεπε, επί ποινή απαραδέκτου (sine qua non), να απαιτήσουν τον ακριβέστατο διακανονισμό όλων των παραπάνω κρίσιμων εκκρεμοτήτων, την προκαταβολική διενέργεια όλων όσων υποχρεούνται να κάνουν οι βόρειοι γείτονές μας και μετά να πέσουν οι υπογραφές και οι παράτες.
Έτσι διασφαλίζονται τα συμφέροντα των κρατών (γιατί, όσο κι αν οι Τσίπρας και Κοτζιάς και οι 320 έχουν διαφορετική άποψη, υπάρχουν ακόμα καλώς ή κακώς συμφέροντα των κρατών). Στο κάτω – κάτω, αυτοί που είχαν την πιεστική ανάγκη και βιάζονταν να μπουν στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήμασταν εμείς αλλά εκείνοι: εκείνοι λοιπόν θα έπρεπε και να πραγματοποιήσουν πρώτοι τα συμφωνηθέντα.
Δυστυχώς όμως βιάζονταν και κάποιοι άλλοι. Και βιάζονταν πολύ! Αμερικάνοι, ΝΑΤΟ, Γερμανοί, Ευρωπαϊκή Ένωση… «Έπρεπε» λοιπόν (γιατί άραγε οι δικοί μας και όχι οι άλλοι;) να προλάβουν και για να προλάβουν δέχτηκαν την πλήρη αντιστροφή (δυστυχώς όχι κατά 360 μοίρες που θα ‘λεγε και ο εκ των διαπραγματευτών μας και μηχανικός Αλέξης Τσίπρας) της κατάστασης και των ρόλων: μπήκαν αυτοί στη θέση των Ζάεφ και Ντιμιτρόφ και εκείνοι στη δική τους…
Αναμενόμενα λοιπόν τα αποτελέσματα όταν κουμάντο δεν κάνει η λογική αλλά η αρρωστημένη ιδεοληψία και ο κακώς εννοούμενος «διεθνισμός». Καλά κλάψανε οι Έλληνες «προοδευτικοί» (και οι 320 της ανακοίνωσης) μέχρι σήμερα για τους φουκαράδες τους «Μακεδόνες του Βορρά» για τα βάσανα που εξαιτίας μας περνούν τόσα χρόνια τώρα. Για τους φουκαράδες τους Έλληνες Μακεδόνες να δούμε ποιος θα κλάψει σε λίγο. Οι Σκοπιανοί ή οι Αμερικανοί;
Τέλος, υπάρχει και μια φράση του Ζάεφ από τις δηλώσεις του προς τους ομοεθνείς του μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, με την οποία, περιέργως δεν ασχολήθηκε κανείς: π.χ. στη δήλωση του στο Euractiv.com στις 4-7-2018 λέει επακριβώς: «Θέλουμε να τελειώσουμε με τα προβλήματα μια και καλή και αυτός είναι ο συμβιβασμός που βρήκαμε: Η Ελλάδα πήρε το όνομα και εμείς πήραμε την ταυτότητα, ενώ την ίδια στιγμή και η ταυτότητα των Μακεδόνων που ζουν στην Ελλάδα έχει διασφαλιστεί». Τι ακριβώς εννοεί μ’ αυτό το τελευταίο ο γείτονας «ποιητής»;
