Ροή
1. Διακόσια χρόνια σχεδόν μετά τη δημιουργία του, το σύγχρονο ελληνικό κράτος, μην έχοντας περάσει στο εσωτερικό του διαφωτισμό και βιομηχανική επανάσταση, δεν ολοκληρώθηκε ως σύγχρονη κοινωνία. Είναι η ώρα να θέσουμε ως πρώτη προτεραιότητα την ολοκλήρωση του αστικού μετασχηματισμού της. Με τα δικά της διφυή χαρακτηριστικά, ανατολικά και δυτικά.
Στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουν όλα από την αρχή. Τα μεγαλύτερα προβλήματα τα θεωρούμε είτε άλυτα είτε μακρινά. Και αφήνουμε τον κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή μας να γιγαντώνεται. Δεν μιλάμε ουσιαστικά ούτε για τη μαζική μετανάστευση των νέων (brain drain) ούτε για το δημογραφικό πρόβλημα ούτε για την ανεργία. Ούτε βέβαια για την παραγωγή.
2. Η Δημοκρατική Ευθύνη προέτρεψε ήδη από τις 4-9-2017 με σχετική επιστολή της τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων να ζητήσουν να ανοίξει επισήμως η κοινοβουλευτική διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Στην επιστολή συμπεριλάβαμε ενδεικτικά 16 προτάσεις για τη θεσμική αναθέσμιση του κράτους και του πολιτικού συστήματος και μία για τη δημιουργία προϋποθέσεων σταθερότητας στο φορολογικό, διοικητικό και δικαιικό σύστημα με σκοπό την προσέλκυση επενδύσεων.
Δυστυχώς, δεν τύχαμε της τιμής μίας έστω απάντησης. Ίσως αυτό να είναι ευεξήγητο:
-Η αναμόρφωση της δομής των Υπουργείων (πλην των Υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας), ώστε μόνο να χαράσσουν πολιτικές και όχι να ασκούν διοικητικά καθήκοντα, με το πολύ 7.000 απολύτως εξειδικευμένους υπαλλήλους, ίσως ξεβολέψει πολλούς υπαλλήλους, που θα τοποθετηθούν σε δομές τύπου ΚΕΠ, με τις οποίες και μόνο θα συναλλάσσονται πλέον οι πολίτες.
-Η θέσπιση δεύτερου νομοθετικού σώματος 50 μελών (Γερουσίας), με μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 250, τους στερεί τη δυνατότητα να περνούν φωτογραφικές διατάξεις ή τροπολογίες «νύχτα».
-Η θέσπιση ορίου δύο θητειών και ασυμβιβάστου σε ποσοστό 95% μεταξύ θέσης βουλευτή και υπουργού δυσκολεύουν τους επαγγελματίες πολιτικούς, την εξάρτηση από τα ΜΜΕ και την αναπαραγωγή της οικογενειοκρατίας.
-Ο ορισμός των προέδρων των ανεξάρτητων αρχών και των ανωτάτων δικαστηρίων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά από πρόταση της κυβέρνησης, κόβει τον ομφάλιο λώρο μεταξύ κυβέρνησης και δικαιοσύνης.
-Η θέσπιση ενός απλού και διαφανούς πλαισίου δημοσίων συμβάσεων, με μονοψήφιο αριθμό αναθετουσών αρχών, οι οποίες σήμερα ξεπερνούν τις 6.000, θωρακίζει το δημόσιο συμφέρον έναντι κάθε είδους αθέμιτου κέρδους ή σπατάλης και εκμηδενίζει την όποια δυνατότητα ανάδειξης εργολάβων αρεστών σε κάθε κυβέρνηση.
3. Όλοι οι θιγόμενοι από τις προτεινόμενες αυτές τομές έχουν κάθε λόγο να αντιδρούν. Οι κήρυκες αυτοί της ακινησίας δίνουν τους δικούς τους «κοινωνικούς αγώνες» στο όνομα των κατακτήσεων και του λαού.
Οι λογικές αυτές του λαϊκισμού, αν δεν καλλιεργούνταν, σίγουρα υποθάλπονταν από όλα τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό επί δεκαετίες. Γιατί λαϊκισμός δεν είναι μόνο η θωπεία των αυτιών των ψηφοφόρων. Είναι κυρίως τρόπος λήψης αποφάσεων. Υπέρ μίας ομάδας συμφερόντων, συνήθως της εκλογικής πελατείας, και σε βάρος του κοινού καλού.
Τώρα όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Τόσο η νοοτροπία όσο και το πολιτικό προσωπικό του χθες. Με όποια λεοντή ή με όποια σημαία ευκαιρίας κι αν ξαναεμφανίζεται. Με μόνο σκοπό την προσωπική διάσωση και την αναπαραγωγή του.
Η κοινωνία οφείλει να δώσει στις νέες γενιές της την ευκαιρία να διεκδικήσουν την ευτυχία. Στην Ελλάδα. Όχι αλλού.
Κι αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο άνθρωποι και κόμματα πραγματικά καινούργια. Που νιώθουν τους ανέμους της εποχής. Με σχέδιο και γνώση.
Η λύση βρίσκεται στην Ελλάδα. Όχι αλλού.
