Δεν μας φτάνουν οι Ισλαμιστές Τρομοκράτες;

Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να ψάχνουμε πάντα μία κάποια μεγάλη εικόνα, ειδικά στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας ο δημόσιος διάλογος θυμίζει ένα διαρκές κυνήγι μαγισσών για αυτό που κρύβεται «σίγουρα» από πίσω. Δεν είναι τυχαίο όμως, η πολιτική μας κουλτούρα έχει ενδημικά σύνδρομα (ανάδελφό έθνος, περικύκλωση, διεθνής συνομωσία εναντίον μας, στοχοποίηση μας κ.ά.) που μας οδηγούν να ψάχνουμε τις γενικευμένες συνομωσίες και να εντάσσουμε τα γεγονότα σε υπαρκτές ή φαντασιακές ατραπούς. Στον τομέα της τρομοκρατίας αναζητούσαμε για χρόνια τη σύνδεση του ΠΑΣΟΚ με την Ε.Ο. 17 Νοέμβρη, ενώ γενικότερα το ένα άκρο εξισώνει συνολικά την Αριστερά με τις ακροαριστερές- αναρχικές τρομοκρατικές οργανώσεις και το άλλο συνολικά τη Δεξιά με τη βία των ακροδεξιών εξτρεμιστικών οργανώσεων. Αν σε αυτό το προβληματικό περιβάλλον δημόσιου διαλόγου εντάξουμε δύο ακόμη παραμέτρους: α) το μεταναστευτικό ζήτημα και β) την ορθοδοξία ως ταυτοτικό στοιχείο του νέου ελληνικού κράτους, καταλαβαίνουμε γιατί είναι πραγματικά δύσκολο να κάνουμε μία νηφάλια, συγκροτημένη και τεκμηριωμένη συζήτηση στην Ελλάδα για την ισλαμιστική τρομοκρατία και το μαζικό θάνατο που προκαλεί τόσο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Δυστυχώς όμως, σε αυτή την περίπτωση, δεν είμαστε η εξαίρεση. Στη Δύση έχει ξεσπάσει συνολικά μία προβληματική συζήτηση για τη ισλαμιστική τρομοκρατία και τη διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης των ευρωπαίων πολιτών. Από τη μία πλευρά βλέπουμε μία τάση άρνησης ακόμη και της αξιοποίησης του Ισλάμ- και κυρίως της εσχατολογίας του- από τις ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις για να ριζοσπαστικοποιήσουν και να στρατολογήσουν νέους μαχητές. Από την άλλη όμως βλέπουμε και έναν σωρευτικό εξισωτισμό του Ισλάμ με τη βία και την τρομοκρατία. Οι δύο αυτές πτυχές της συζήτησης δημιουργούν ένα έντονα φορτισμένο κλίμα που μεταφέρει το ενδιαφέρον από την πραγματική απειλή- την ισλαμιστική τρομοκρατία- σε μία φιλοσοφική, θεολογική, πολιτισμική και δικαιωματική συζήτηση για το Ισλάμ, στην οποία συμμετέχουν άνθρωποι που στην πλειονότητα τους δεν γνωρίζουν Αραβικά, δεν έχουν διαβάσει καν το Κοράνι και είναι σχεδόν απίθανο έστω να έχουν δει τη θεματολογία των χιλιάδων Χαντίθ- ιστοριών για τον Μωάμεθ- που είναι ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας της παράδοσης του Ισλάμ. Τα εκατοντάδες όμως θύματα στην Ευρώπη και τα χιλιάδες στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική της αιματηρής δράσης του ISIS, της Al Qaeda, της Boko Haram, της AQAM, της Al Sabaab και άλλων ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων δεν μπορούν να περιμένουν τους «σοφούς» να αποφασίσουν τι πιστεύουν πως λέει το Ισλάμ και αν υποστηρίζει τη βία.

Πρέπει κάποια στιγμή να βάλουμε τη συζήτηση στις πραγματικές της διαστάσεις:

1. Το Ισλάμ δεν είναι συνώνυμο της βίας και της τρομοκρατίας.
2. Δεν υπάρχει ένα Ισλάμ- ως θρησκεία- ούτε και ένας Ισλαμισμός- ως πολιτικό κίνημα.
3. Η Ισλαμιστική τρομοκρατία είναι η νούμερο ένα απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια σήμερα.
4. Η συνολική αντιμετώπιση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας προϋποθέτει δύο άξονες: α) την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Ασία και β) την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών πυρήνων και των ριζοσπαστικοποιημένων πολιτών στις Δυτικές χώρες.
5. 5.000- 6.000 ευρωπαίοι πολίτες έφυγαν από τις χώρες τους για να πολεμήσουν στις τάξεις των τρομοκρατικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή.
6. Μερικές ακόμη χιλιάδες εγκλωβίστηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες, όταν και λόγω της προσφυγικής μεταναστευτικής κρίσης, αυστηροποιήθηκαν οι έλεγχοι στα εσωτερικά και εξωτερικά σύνορα και το ταξίδι για τις ζώνες πολέμου δυσκόλεψε πάρα πολύ.
7. Ένας σημαντικός αριθμός νέων ανθρώπων εντός των ευρωπαϊκών χωρών βρίσκεται ήδη σε διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης και είναι εν δυνάμει τρομοκρατική απειλή.
8. Έχουν επιστρέψει ήδη αρκετοί από τους ευρωπαίους που είχαν αναχωρήσει για τη Μέση Ανατολή.
9. Υπάρχουν ριζοσπαστικοποιημένοι και τρομοκρατικοί πυρήνες στην Ευρώπη οι οποίοι παρακινούν και υποστηρίζουν ακόμη και τις δράσεις που αποδίδονται σε «μοναχικούς λύκους».
10. Όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν καθοδηγούνται από το ISIS, αρκετές εξ αυτών σπεύδει να τις οικειοποιηθεί για λόγους προπαγάνδας και σκοπιμότητας.
11. Το διαδίκτυο είναι ένας χώρος στον οποίο η τρομοκρατία διεξάγει μεγάλο μέρος της δράσης της (κατήχηση, προπαγάνδα, στρατολόγηση, υποστήριξη κ.ά.)
12. Η ήττα του ISIS και των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων, όταν έρθει, δεν θα σημάνει αυτόματα και την ήττα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας και ριζοσπαστικοποίησης. Η δράση του ISIS τα τελευταία χρόνια άλλαξε καθοριστικό το πεδίο.
13. Η ακραία και εσχατολογική εκδοχή του Ισλάμ δεν είναι πάντα η αιτία της ριζοσπαστικοποίησης των ευρωπαίων πολιτών, σε αρκετές περιπτώσεις είναι η αφορμή που τους οδηγεί στη βία.
14. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί μηχανισμοί που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στη ριζοσπαστικοποίηση και τελικά στον εξτρεμισμό και στην τρομοκρατία.
15. Όλοι οι άνθρωποι που μπαίνουν σε μία διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης δεν καταλήγουν στην είσοδο στην τρομοκρατία και στην άσκηση βίας, αρκετοί μένουν σε προηγούμενο στάδιο- πριν καν τον εξτρεμισμό. Για αυτό η συνολική απάντηση στη ριζοσπαστικοποίηση θα δοθεί μόνο αν διαχωρίσουμε τους ανθρωπότυπους που εμπλέκονται (ριζοσπαστικοποιημένους, ακτιβιστές, εξτρεμιστές, τρομοκράτες, φονταμενταλιστές, στρατολόγους, συμπαθούντες κ.ά) ώστε να χρησιμοποιηθούν τα κατάλληλα πολιτικά, νομικά και στρατιωτικά εργαλεία για την αντιμετώπιση τους αντίστοιχα.
16. Η τρομοκρατία και η ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά και σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, ιδεολογικό, νομικό, στρατιωτικό, ασφάλειας, επικοινωνίας κ.ά.
17. Επιτυχημένη και προληπτική αντιτρομοκρατική πολιτική δεν σημαίνει πόλεμος θρησκειών και γενικευμένη επίθεση κατά του Ισλάμ.
18. Η τρομοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποσπασματικά από μία και μόνο χώρα, εντός και εκτός Ε.Ε., χρειάζεται συνεργασία σε όλα τα επίπεδα και συντονισμός .
19. Η επιτυχημένη ή μη ενσωμάτωση των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη και κυρίως των μεταναστών 2ης και 3ης γενιάς είναι μία σημαντική παράμετρος που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Πρέπει να αξιολογήσουμε και να αναθεωρήσουμε στη βάση του ρεαλισμού και της αποτελεσματικότητας τις πολιτικές ενσωμάτωσης και πολυπολιτισμικότητας που ασκήθηκαν από τις Δυτικές χώρες.
20. Δεν μπορούν να κυριαρχήσουν τα δόγματα του αντί και κυρίως του αντί-ισλαμισμού και της ισλαμοφοβίας.
21. Η σύνδεση του Ισλάμ με την τρομοκρατία εξυπηρετεί τους τρομοκράτες, τους τζιχαντιστές, τους εθνικιστές και του ακροδεξιούς.
22. Η αντανακλαστική ριζοσπαστικοποίηση, λόγω αντίδρασης μαχητικών ομάδων μουσουλμάνων και ακροδεξιών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ασφάλειας.
23. Δεν βοηθά ούτε η δαιμονοποίηση, ούτε και η αγιοποίηση του Ισλάμ, χρειάζεται κριτική προσέγγιση και στο Ισλάμ και στον Ισλαμισμό.
24. Οι γυναίκες και τα παιδιά είναι ίσως οι τραγικότεροι πρωταγωνιστές των τρομοκρατικών χτυπημάτων.
25. Η τρομοκρατία δεν πρέπει να μας διχάσει ανάμεσα σε πολιτισμικούς και θρησκευτικούς σχετικισμούς και φοβίες. Πρέπει να μας ενώσει, για να απαντήσουμε συνολικά και δυναμικά.

Αυτοί οι 25, αλλά και άλλοι πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να δούμε την απειλή κατάματα, την ισλαμιστική τρομοκρατία. Κοιτάζοντας το δάσος- το Ισλάμ, κινδυνεύουμε να χάσουμε το θανατηφόρο δέντρο- την ισλαμιστική τρομοκρατία. Πρέπει να σχεδιάσουμε πολιτικές και να απαντήσουμε άμεσα στο θάνατο που χτυπά την καθημερινότητά μας και τις απαντήσεις δεν θα μας τις δώσουν οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές ερμηνείες- οι οποίες είναι χρήσιμες για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών- αλλά οι σπουδές ασφάλειας και τρομοκρατίας. Ας διαβάσουμε με μεγαλύτερη προσοχή το βιβλίο του William McCants ISIS: η Αποκάλυψη, θα βρούμε περισσότερες απαντήσεις στην αλληλογραφία και στις ανακοινώσεις των τρομοκρατικών οργανώσεων από ότι στο Κοράνι.