Ροή
Το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου δημιούργησε τις συνθήκες για θετικές εξελίξεις, αναφορικά με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης το αμέσως προσεχές διάστημα. Η μεγάλη καθυστέρηση που προέκυψε ήταν προϊόν της αδιαλλαξίας της γερμανικής πλευράς και της παρελκυστικής τάσης του ΔΝΤ, ως προς τη συμμετοχή του και με ποιους όρους στο ελληνικό πρόγραμμα. Η στάση του ΔΝΤ παραμένει ακόμη ασαφής, ωστόσο είναι φανερό πως η ελληνική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι εταίροι επιχειρούν να «τρέξουν» την αξιολόγηση χωρίς άλλη χρονοτριβή.
Τα τεχνικά κλιμάκια καλούνται να επιβεβαιώσουν τις αποφάσεις που ελήφθησαν και αφορούν σε τρία βασικά ζητήματα:
α. Στην επαναφορά τους καθεστώτος συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν το τέλος του προγράμματος, στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου και των βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών.
β. Στην πρόβλεψη αντισταθμιστικών αντιμέτρων, για την περίοδο από το 2019 και μετά, με ουδέτερο τελικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα.
γ. Στη δαπάνη 3,5 δισ. ευρώ για τα επόμενα δυόμισι χρόνια για την τόνωση της απασχόλησης και τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας, με το ποσό αυτό να εξαιρείται από τον υπολογισμό του πλεονάσματος.
Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός πως μπήκαν στην άκρη τα κινδυνολογικά σενάρια για το Grexit, θέμα το οποίο μετ’ επιτάσεως άφηνε να κυκλοφορεί με δηλώσεις του ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, ενώ τόσο ο Ευρωπαίος επίτροπος Μοσκοβισί, όσο και ο επικεφαλής του Εurogroup Ντάισελμπλουμ δήλωσαν πως έχουν τεθεί οι βάσεις για αλλαγή στο μείγμα οικονομικών πολιτικών πέραν της λιτότητας.
Οι εξελίξεις αυτές είναι πολύ σημαντικές και επιτεύχθηκαν μετά από σκληρή δουλειά και διαπραγματεύσεις της ελληνικής πλευράς σε επίπεδο θεσμικών οργάνων (Συμβούλιο, Eurogroup, Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο). Ωστόσο, υπάρχει ακόμη δρόμος και οφείλουν όλες οι πλευρές να επιταχύνουν, ώστε να επιτευχθεί τελική συμφωνία το επόμενο διάστημα, να συνεχίσει η ελληνική οικονομία την σταθερή πορεία και η κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις.
Σε συνολικό πλαίσιο, οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η πολιτική αβεβαιότητα στην ΕΕ, με αφορμή και τις εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, αλλά και η ευρύτερη γεωπολιτική αστάθεια καθιστούν απαραίτητη τη δημιουργία ενός οδικού χάρτη, που θα αφορά στον χρονικό ορίζοντα για την τελική ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ μέσα στην άνοιξη και βέβαια στην οριστική έξοδο της χώρας από το καθεστώς της δημοσιονομικής επιτροπείας. Για την επίτευξη αυτών των στόχων εργάζεται η ελληνική κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, που τηρεί μια πρωτόγνωρα υπονομευτική για το εθνικό συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας στάση, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι αδιέξοδη και προσβάλλει και την ίδια την έννοια της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η ΝΔ δεν έχει επιχειρήματα, είχε οδηγήσει, η ίδια και το ΠΑΣΟΚ, τη χώρα στη χρεοκοπία και είναι ώρα να αντιληφθεί ότι δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά του προβλήματος. Ας πάψει, λοιπόν, να κινδυνολογεί και να φωνασκεί και ας κοιτάξει τα του οίκου της.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
