Ροή
Δηλώσεις επί δηλώσεων, σχόλια επί σχολίων και διαψεύσεις επί διαψεύσεων. Λέξεις που κινδυνεύουν να χάσουν το νόημά τους όταν επιχειρήσει κανείς να αναζητήσει την αλήθεια.
Την αλήθεια της διαπραγμάτευσης. Την πιο πικρή αλήθεια των τελευταίων μηνών που κινδυνεύει να αλλοιωθεί από τις κόντρες, τις αντιπαραθέσεις, τους εκβιασμούς και τις παρασκηνιακές κινήσεις μεταξύ Αθήνας και δανειστών.
Όσο πικρή κι αν είναι όμως αυτή η αλήθεια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ζητούν απαντήσεις. Και είναι ακόμη περισσότεροι εκείνοι που απαιτούν να ειπωθεί. Για το καλό της κοινωνίας, της οικονομίας, της χώρας. Για την ανάσα που επιτακτικά ζητούν οι πολίτες, αλλά δεν λέει να ‘ρθει.
Ο στόχος για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών ως το Eurogroup της Παρασκευής μοιάζει πλέον άπιαστο όνειρο.
Οι προσδοκίες της ελληνικής πλευράς για ολοκλήρωση της αξιολόγησης πριν το Πάσχα τείνουν να μην επιβεβαιωθούν. Οι «Κασσάνδρες» που καραδοκούν δεν είναι λίγες.
Ακόμη κι αν έχουν περάσει τόσοι μήνες από την έναρξη της πρώτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος (ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την ολοκλήρωσή της στα τέλη του 2015!), ακόμη κι αν έχουν σπαταληθεί ώρες και ώρες διαβουλεύσεων, ακόμη κι αν έχει χυθεί πολύ μελάνι για τις σχέσεις Αθήνας – δανειστών, οι δύο πλευρές εξακολουθούν να κινούνται σε τελείως διαφορετικά μήκη κύματος ακόμη και στα πιο καίρια ζητήματα της διαπραγμάτευσης.
Ενδεικτικό είναι ότι η Αθήνα επιδιώκει συμφωνία ως τα τέλη της εβδομάδας, ενώ το Βερολίνο τη μεταθέτει ως το Πάσχα. Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem, μιλά για το τελευταίο στάδιο της διαπραγμάτευσης. «Έχουμε μπει στην τελική ευθεία», έκανε γνωστό, μέσω Twitter, την Τρίτη, ο Ολλανδός αξιωματούχος, παραπέμποντας ταυτόχρονα στο Eurogroup της Παρασκευής. Ένα Eurogroup στο οποίο, όπως ο ίδιος αποκάλυψε, θα γίνει απλά ένας… απολογισμός της μέχρι τώρα πορείας των διαπραγματεύσεων. Πόσο θα διαρκέσει η τελική φάση της διαπραγμάτευσης κύριε Dijsselbloem; Και ως πότε οι δανειστές θα προχωρούν στον απολογισμό των ελληνικών προσπαθειών και δράσεων; Πόσοι πια απολογισμοί απαιτούνται για να επικυρωθεί μια συμφωνία;
Κι όμως το θολό τοπίο της διαπραγμάτευσης δεν σταματά εδώ. Η αλήθεια αναζητείται σε πλέον σε κάθε καίρια πτυχή των διαβουλεύσεων. Η κυβέρνηση επιμένει να ζητά να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος κι όμως η Γερμανία εξακολουθεί να κλείνει τα αυτιά της. Και όλα αυτά χωρίς καν να υπολογιστούν οι διαφωνίες για τη συμμετοχή και τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Και η λίστα της αβεβαιότητας – κόντρα σε κάθε προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας – γίνεται ακόμη πιο μακρά… Τα τελευταία 24ωρα τέθηκε στο τραπέζι και μια άλλη παράμετρος, εκείνη των… συμπληρωματικών μέτρων, τα οποία απαιτούν οι Θεσμοί ως εγγύηση για να μην διαπιστωθούν δημοσιονομικές αποκλίσεις στο ελληνικό πρόγραμμα. «Δεν θα ληφθούν νέα μέτρα» διαβεβαίωνε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, το βράδυ του Σαββάτου, σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Και μια μόλις μέρα μετά… σκάει η βόμβα των προληπτικώ μέτρων. «Περαιτέρω μέτρα θα αποφασιστούν μεν από τώρα αλλά θα εφαρμοστούν, εάν και μόνο εάν, δεν καλύψουμε το στόχο του 3,5%, το 2018», δήλωναν κορυφαίες κυβερνητικές πηγές την Κυριακή, επιχειρώντας να… μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. «Η κυβέρνηση δεν έχει δεχθεί ακόμη τα πρόσθετα μέτρα», διαβεβαίωνε, δύο μόλις 24ωρα μετά, το βράδυ της Τρίτης, έτερος κυβερνητικός παράγοντας.
Ο θυμόσοφος λαός τείνει να πιστεύει πως πάντα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Σε ποια… μέση ακριβώς όμως βρίσκεται η αλήθεια της διαπραγμάτευσης;
Πότε θα επιτευχθεί η συμφωνία; Για να κλείσει θα απαιτηθούν κι άλλα μέτρα; Γιατί δεν αρκούν τα ήδη συμφωνηθέντα; Πότε θα ανοίξει επισήμως η συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους;
Ερωτήματα στα οποία διαφορετικές απαντήσεις δίνουν οι Γερμανοί, άλλες η ελληνική κυβέρνηση, διαφορετικες το ΔΝΤ. Ακόμη κι αν πρόκειται για ερωτήματα που απασχολούν όλους μας έξι ολόκληρα χρόνια.
Ακόμη κι αν πρόκειται για ανθρώπους που κάθονται γύρω από το ίδιο τραπέζι, με στόχο την επίτευξη συμφωνίας. Ακόμη κι αν πρόκειται για την πρώτη γραμμή των «διαπραγματευτών του μέλλοντος» της Ελλάδας.
Ποιο μέλλον όμως θα είναι βιώσιμο αν δεν στηριχθεί στην αρετή της αλήθειας;
Ποιο μέλλον θα μπορέσει να καταστεί πολλά υποσχόμενο όταν όλοι όσοι επιχειρούν να το καθορίσουν ξεπερνούν σε πολυφωνία ακόμη και τον Πύργο της Βαβέλ;
