Ροή
Όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας το φαινόμενο Airbnb έχει αποκτήσει φανατικούς υποστηρικτές και φανατικούς πολέμιους. Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστούμε «ισαποστάκηδες» θα πούμε πως η αλήθεια, τουλάχιστον εδώ, βρίσκεται κάπου στη μέση. ΄
Πολλοί βλέπουν την αξιοποίηση των κατοικιών για τουριστικούς σκοπούς ως απειλή γιατί ανεβάζουν τα ενοίκια και τις τιμές σε δυσθεώρητα για τα ελληνικά δεδομένα επίπεδα. Η πραγματικότητα είναι πως από την τουριστική έκρηξη γεννιέται μια τεράστια ευκαιρία για την δημιουργία προσιτά οικονομικών κατοικιών αλλά και για την αναζωογόνηση υποβαθμισμένων περιοχών του κέντρου. Αυτό, όμως, προϋποθέτει σχέδιο και όραμα τόσο από την κεντρική κυβέρνηση, όσο και από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Η τουριστική εκμίσθωση των κατοικιών ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή, για να δώσει μια «ανάσα» σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που είδε την περιουσία του να απαξιώνεται όσο τίποτα άλλο τα χρόνια της κρίσης. Και δεν μιλάμε μόνο για τα ακριβά και πολυτελή ακίνητα, κυρίως στα Βόρεια Προάστια, που προ του 2009 είχαν φτάσει σε επίπεδα φούσκας, αλλά και για τα μικρά διαμερίσματα στο Κουκάκι, το Παγκράτι αλλά και τα Πατήσια και την Κυψέλη.
Όμως το φαινόμενο Airbnb δεν έρχεται χωρίς τις παρενέργειες του. Τα ενοίκια κατοικίας σε πολλές περιοχές της χώρας έχουν ανέβει σημαντικά με αποτέλεσμα να φθάσουν σε δυσθεώρητα ύψη σε σχέση με τους μισθούς. Το να βρει να νοικιάσει κάποιος σήμερα ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι σε λογικές για τα δεδομένα τιμές είναι ένας πολύ δύσκολος άθλος. Το ίδιο πράγμα στο Κουκάκι είναι απλά αδύνατο.
Οι στρεβλώσεις στην αγορά κατοικίας που δημιουργεί το Airbnb δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Έχει παρατηρηθεί και σε άλλες πόλεις του κόσμου, όπως η Λισσαβόνα και η Βαρκελώνη. Εκεί οι μόνιμοι κάτοικοι ουσιαστικά διώχνονται προς τα προάστια καθώς οι τιμές ενοικίασης είναι απαγορευτικές.
Η Αθήνα, όμως, δεν είναι Βαρκελώνη όπου δεν μπορεί να χτιστεί τίποτα. Είναι γεμάτη με άδεια, αχρησιμοποίητα και εν πολλοίς εγκαταλελειμμένα ακίνητα. Πραγματικά είναι χιλιάδες οι ιδιοκτησίες που ρημάζουν είτε γιατί είναι μοιρασμένες σε πολλούς ιδιοκτήτες, είτε γιατί ανήκουν στο Δημόσιο και δεν αξιοποιούνται.
Δημιουργείται μια ευκαιρία λοιπόν. Αν υπάρξει ένα οργανωμένο σχέδιο αξιοποίησης αυτών των ακινήτων μπορούν να δημιουργηθούν προσιτές οικονομικά κατοικίες. Φανταστείτε μια πολυκατοικία με διαμερίσματα που νοικιάζονται σε νέους και νέα ζευγάρια με χαμηλό ενοίκιο. Η «επιδότηση» αυτού του χαμηλού ενοικίου μπορεί να προέρχεται από την αξιοποίηση ενός αριθμού των συνολικών διαμερισμάτων μέσω Airbnb.
Αντίστοιχες κινήσεις μπορούν να γίνουν και σε άλλες περιοχές εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Για παράδειγμα στα Χανιά όπου πολλοί φοιτητές δεν μπορούν να βρουν διαμέρισμα σε προσιτές τιμές μπορούν να δημιουργηθούν εστίες που κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής περιόδου θα φιλοξενούν φοιτητές και το καλοκαίρι τουρίστες.
Τέτοιες πρωτοβουλίες δεν είναι αναγκαστικά μεγαλεπήβολες. Αρκεί να αλλάξει η λογική της κεντρικής κυβέρνησης και της τοπικης αυτοδιοίκησης, να υπάρξει όραμα και σχέδιο που θα μπορεί να δημιουργήσει και να χρηματοδοτήσει τέτοια projects. Σε μια δεύτερη σκέψη ίσως και αυτό να είναι το πιο μεγαλεπήβολο του όλου εγχειρήματος.
