Ροή
Συνθήκες ψυχολογικής πίεσης, με τη συνεχή επίκληση των «αρπακτικών» που θα αγοράσουν τα κόκκινα δάνεια, προκειμένου όλοι οι δανειολήπτες να σπεύσουν να ρυθμίσουν τις όποιες οφειλές τους, δημιουργούνται στην αγορά με την ψήφιση του σχετικού νόμου. Αντιθέτως για τους μεγαλοοφειλέτες επιχειρηματίες, οι οποίοι θεωρητικά είναι οι πρώτοι που θα «βγούν στη σέντρα», η νομοθετική πρωτοβουλία φαίνεται ότι ανοίγει την πόρτα για την προνομιακή διαγραφή των θαλασσοδανείων τους.
Από «τον έμμεσο εκβιασμό» κερδισμένες θα βγουν οι τράπεζες, οι οποίες ήδη έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με κρατικό χρήμα, είτε οι υπερδανεισμένοι ολιγάρχες.
Στην Ιταλία, για παράδειγμα, όπου εκεί ήδη έχει περάσει η σχετική νομοθεσία, οι πωλήσεις δανείων δεν προχώρησαν καθώς οι τράπεζες δεν τα βρήκαν στην τιμή με τα funds. Η αντίληψη αυτή επικρατεί και στο Citi του Λονδίνου όπου θεωρούν ότι οι τιμές στις οποίες θα προσφέρουν τα funds για την αγορά των κόκκινων δανείων δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τις τράπεζες. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τιμές που προσφέρουν οι επενδυτές αυτοί κυμαίνονται στο 20% της ονομαστικής αξίας του δανείου. Από την άλλη πλευρά οι τράπεζες - όπως έγινε στην Ιταλία - ξεκινούν τη διαπραγμάτευση απαιτώντας το 80% της αξίας του.
Η διαφορά μεταξύ των δύο προφανώς δεν είναι εύκολο να γεφυρωθεί. Όταν μάλιστα ληφθούν υπόψιν και οι αρκετά υψηλές σωρευτικές προβλέψεις που έχουν κάνει οι τράπεζες τα τελευταία χρόνια, αποτελούν μία κόκκινη γραμμή από την οποία τα πιστωτικά ιδρύματα δεν μπορούν να υποχωρήσουν.
Ενδεικτικά κατά μέσο όρο οι προβλέψεις των ελληνικών τραπεζών κυμαίνονται στο 50% με 60% των κόκκινων δανείων. Έτσι για παράδειγμα αν για ένα μη εξυπηρετούμενο δάνειο η Τράπεζα έχει ήδη προχωρήσει σε μία πρόβλεψη για να καλύψει την πιθανή ζημιά, ίση με το 60%, τότε δεν έχει κανένα λόγο να του πουλήσει σε τιμή χαμηλότερη του 40% του υπολοίπου. Μάλιστα αν παρά ταύτα προχωρήσει στην πώληση σε χαμηλότερη τιμή τότε θα υποστεί ζημιά, την οποία οφείλει να εμφανίσει στα βιβλία της.
Πρόσθετος παράγοντας που θα δυσκολέψει την πώληση των δανείων είναι η αδυναμία ομαδοποίησης τους από τις τράπεζες. Εκτός από ορισμένα στεγαστικά δάνεια τα οποία έχουν τιτλοποιηθεί στο παρελθόν - τα οποία όμως είτε εξυπηρετούνται μέχρι και σήμερα - οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν προχωρήσει σε μαζικές τιτλοποιήσεις δανείων.
Τούτο σημαίνει ότι δεν μπορούν να βγουν προς πώληση «πακέτα δανείων», αλλά μεμονωμένα. Το τελευταίο έχει ήδη δημιουργήσει αρκετές σκιές στη διαδικασία πριν καν ξεκινήσει. Συγκεκριμένα, εκφράζονται ανησυχίες μήπως με τον τρόπο αυτό κάποιοι υπερδανεισμένοι επιχειρηματίες μεθοδεύσουν μέσω των εταιρειών που θα συσταθούν, την εξαγορά των δανείων τους έναντι πινακίου φακής. Με άλλα λόγια να πετύχουν σεισάχθεια από την πίσω πόρτα, την ίδια ώρα που δανειολήπτες θα κινδυνεύουν να χάσουν την κατοικία τους μετά τη χαλάρωση του πλαισίου προστασίας.
