Ροή
Τα ασφάλιστρα του Ντόναλντ Τραμπ έχουν πάρει την… ανιούσα και σε αυτό δεν φταίει μόνο η κακή διατροφή του νέου προέδρου ή ότι δεν γυμνάζεται. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, όσο πιο αρνητικά tweets ανεβάζει κάποιος, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να πάθει έμφραγμα.
Και αυτός δεν είναι ο μόνος συσχετισμός που προκύπτει από την «ψηφιακή συμπεριφορά» μας, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Economist. Το μορφωτικό επίπεδο των φίλων μας στο Facebook ή η δραστηριότητά μας στο τηλέφωνο αποκαλύπτει πόσο καλοπληρωτές θα είμαστε αν πάρουμε δάνειο.
Όπως επιβεβαιώνει η Μάγκντα Ραμάντα Σαράσολα από τη συμβουλευτική εταιρεία Willis Towers Watson, «ψηφιακά μέσα και οικονομικά βαδίζουν χέρι-χέρι». Μέχρι πρότινος, οι τράπεζες συμβουλεύονταν συστήματα όπως ο Τειρεσίας προτού εγκρίνουν κάποιο δάνειο και οι ασφαλιστικές εταιρείες ζητούσαν ιατρικές εξετάσεις για να καθορίσουν το κόστος ενός ασφαλιστήριου συμβολαίου.
Πλέον, όμως, το κινητό μας τηλέφωνο «γνωρίζει» πολύ περισσότερα και πιο προσωπικά στοιχεία για τη ζωή και τις συνήθειές μας. Σύμφωνα με τη FICO, τον κύριο φορέα πιστοληπτικής ικανότητας στις ΗΠΑ, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν κάνουμε μια δημοσίευση στο Facebook «μαρτυρούν» πόσο καλοπληρωτές είμαστε. Στο μικροσκόπιο των ειδικών μπαίνουν ακόμη και οι εκφράσεις του προσώπου ή η φωνή μας προκειμένου να βγουν συμπεράσματα για την οικονομική μας συνέπεια ή την υγεία μας.
Οι υποστηρικτές αυτών των τεχνικών «ψαρέματος» πληροφοριών υποστηρίζουν ότι έτσι οι καταναλωτές θα εξασφαλίζουν φτηνότερα και καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες. Οι περισσότεροι, όμως, κατηγορούν τις εταιρείες τεχνολογίας ότι πουλούν τα προσωπικά τους δεδομένα. Πράγματι, στην πλειονότητά τους οι χρήστες δεν έχουν ιδέα πόσα δεδομένα τους «αποκαλύπτουν» όταν αποδέχονται τα σχετικά μηνύματα ή εγκαθιστούν τα cookies στις συσκευές τους.
Οι αλγόριθμοί «βάζουν κάτω» τους ασφαλιστές
Παρά τα ζητήματα που εγείρονται περί προσωπικού απορρήτου, η αλήθεια είναι ότι τα ψηφιακά δεδομένα βοηθούν τις ασφαλιστικές να προβλέψουν αν κάποιος θα αρρωστήσει ή θα τρακάρει με δέντρο. Οι καλοί αλγόριθμοι είναι πολύ ταχύτεροι και αποτελεσματικοί από τους ασφαλιστές –και, φυσικά, πιο φτηνοί.
Οι εταιρείες υποστηρίζουν ότι όσο περισσότερα δεδομένα αποσπούν, τόσο πιο εξατομικευμένα προϊόντα μπορούν να παρέχουν. Για παράδειγμα, την ώρα που κάποιος ετοιμάζεται να κάνει bungee jumping, θα λαμβάνει στο κινητό ένα μήνυμα που θα του υπενθυμίζει ότι τέτοιες δραστηριότητες δεν καλύπτονται από την ασφάλεια ζωής του.
«Να δώσω, αλλά τι θα πάρω;»
Το προσωπικό απόρρητο, πάντως, είναι μια έννοια «θολή», σημειώνει το βρετανικό περιοδικό. Σύμφωνα με περυσινή έρευνα της EY, οι μισοί χρήστες ψηφιακών υπηρεσιών δέχονται μετά χαράς να μοιραστούν περισσότερα στοιχεία με την τράπεζά τους, εάν έχουν να κερδίσουν κάτι. Όταν μια αλυσίδα ρούχων χρησιμοποιεί τα στοιχεία από την κάρτα πελάτη για να επιβραβεύσει τους πελάτες της με εκπτώσεις ή δώρα, κανείς δεν διαμαρτύρεται. Όταν, όμως, η ασφαλιστική εταιρεία χρησιμοποιεί προσωπικά δεδομένα για να χρεώσει τους πελάτες με επιπλέον ασφάλιστρα, οι αντιδράσεις είναι μεγάλες.
Μπορεί οι χρήστες των social media να αποκαλύπτουν οικειοθελώς αναρίθμητα προσωπικά δεδομένα, αλλά όταν τα δεδομένα τους πωλούνται από τις εταιρείες τηλεφωνίας ή social media σε τρίτους, νιώθουν προδομένοι και εξεγείρονται.
Δύσκολοι καιροί για εποπτικές αρχές
Σε έναν κόσμο όπου οι ψηφιακές υπηρεσίες «μπλέκονται» με την πίστωση και τα τραπεζικά προϊόντα, το έργο των εποπτικών αρχών γίνεται πιο απαιτητικό από ποτέ: η Amazon δίνει δάνεια, η Alibaba διαθέτει υπηρεσίες πληρωμών και το Facebook έχει σύστημα πιστοληπτικής ικανότητας. Σε αυτό το περιβάλλον, επισημαίνει ο Economist, οι αρχές θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικές με τους «μη παραδοσιακούς» παρόχους χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και τις νεοφυείς εταιρείες fintech.
Καθώς, όμως, οι εποπτικοί φορείς καθυστερούν να πάρουν μέτρα, μια νέα γενιά επιχειρήσεων έχει κάνει την εμφάνισή της: πρόκειται για εταιρείες που υπόσχονται στους χρήστες μεγαλύτερο έλεγχο στα προσωπικά τους δεδομένα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η digi.me, η οποία φροντίζει οι πελάτες της να μοιράζονται με τρίτους παρόχους ακριβώς όσα στοιχεία θέλουν οι ίδιοι.
Σε κάθε περίπτωση, για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους χρήστες, τις χρηματοοικονομικές εταιρείες και τους παρόχους, θα πρέπει επιτέλους οι εταιρείες να μιλήσουν ανοιχτά στους πελάτες τους για το τι συμβαίνει πίσω από την οθόνη, καταλήγει το δημοσίευμα.
