Ροή
Την Παρασκευή, 21 Ιουλίου, λήγει η δεκαήμερη προθεσμία για την δημόσια διαβούλευση επί του νέου σχεδίου εθνικής στρατηγικής για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και την Υπεύθυνη Επιχειρηματικότητα, που έθεσε το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, για να εκφράσουν τις απόψεις τους οι επιχειρήσεις και το σύνολο των κοινωνικών εταίρων.
Όπως επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωση το ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (CSR HELLAS), η Ελλάδα, εφαρμόζοντας την ευρωπαϊκή πολιτική για την ΕΚΕ 2011-2014, όφειλε να έχει υιοθετήσει μία τέτοια εθνική στρατηγική, ήδη από το 2014.
Η επίσπευση της διαδικασίας διαβούλευσης μετά από τόσα χρόνια καθυστέρησης, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο του σχεδίου αυτού, δημιουργεί σήμερα, εύλογα, όχι μόνο ανησυχία, αλλά και σύγχυση, σύμφωνα με την ανακοίνωση
Συνοψίζοντας τα βασικότερα σημεία που θα πρέπει να αποτελέσουν την αφορμή για την απόσυρση ή πλήρη απόρριψη του σχεδίου το CSR HELLAS σημειώνει, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:
- Δεν λαμβάνει υπόψη του τις νέες δεσμεύσεις και πολιτικές, τόσο της ΕΕ όσο και της Ελλάδας, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από την υιοθέτηση της διεθνούς πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και τους Στόχους 2030. Η παγκόσμια ατζέντα 2030 του ΟΗΕ και οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης, αποτελούν ήδη προτεραιότητα και για τις 193 χώρες που δεσμεύτηκαν στην υλοποίησή της, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, ιδιαίτερα όταν την περίοδο αυτή εκπονείται το σχέδιο εθνικής στρατηγικής για τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης, με πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης.
- Δεν υποστηρίζει, αλλά και ούτε αναφέρεται το ήδη υπάρχον θεσμικό πλαίσιο ρύθμισης θεμάτων συναφών με την ΕΚΕ, όπως για παράδειγμα «η εφαρμογή κριτηρίων κοινωνικής και περιβαλλοντικής επίδοσης στην επιλογή και αξιολόγηση προμηθευτών του δημοσίου», «η διασφάλιση των δικαιωμάτων των μετόχων» κλπ.
- Δεν μεριμνά για τη μείωση του διοικητικού φόρτου, της γραφειοκρατίας και της πολυπλοκότητας, αλλά αντίθετα προβλέπει τη δημιουργία πλατφόρμας συγκέντρωσης των στοιχείων που θα πρέπει να δηλώνουν οι επιχειρήσεις σχετικά με την ΕΚΕ και τη δημιουργία παρατηρητηρίου για την ΕΚΕ.
- Δεν προωθεί τον διάλογο και τη συνεργασία μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών δομών για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της στρατηγικής αυτής, αλλά δεν αναφέρεται και σε κανένα μέτρο ή ενέργεια ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης και εκπαίδευσης, που αποτελούν αναγκαία και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για την προαγωγή της ΕΚΕ, όπως ξεκάθαρα προβλέπεται, τόσο από την πολιτική της ΕΕ, αλλά και από τις σχετικές προτεραιότητες των εθνικών σχεδίων άλλων χωρών. Επιπρόσθετα, αγνοεί τους φορείς που ήδη λειτουργούν στην Ελλάδα για την προώθηση της ΕΚΕ, όπως το Δίκτυο CSR Hellas, το Ελληνικό Δίκτυο για το Οικουμενικό Σύμφωνο του ΟΗΕ, το Συμβούλιο Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΣΕΒ.
- Δεν αποσαφηνίζει το πλαίσιο εφαρμογής, αντίθετα δημιουργεί και περαιτέρω σύγχυση, γιατί αγνοεί βασικές προϋποθέσεις εφαρμογής της ΕΚΕ και της υπεύθυνης επιχειρηματικότητας, όπως η επικέντρωση στην ουσιαστικότητα (materiality) των θεμάτων ΕΚΕ/βιωσιμότητας που απασχολούν κάθε επιχείρηση ή/και κλάδο δραστηριότητας, η σύμπραξη με τα ενδιαφερόμενα μέρη και η εφαρμογή αποδεκτών προτύπων για το σχεδιασμό, την υλοποίηση και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων εφαρμογής πρωτοβουλιών στο πλαίσιο της ΕΚΕ.
- Αγνοεί επιπλέον όλα τα διεθνώς αναγνωρισμένα πλαίσια ενσωμάτωσης των αρχών της ΕΚΕ και της υπεύθυνης επιχειρηματικότητας, που και η Ελλάδα έχει δεσμευθεί να εφαρμόζει καταρχήν οι κατευθυντήριες αρχές σχετικά με τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα για την εφαρμογή του πλαισίου του ΟΗΕ «Προστασία, σεβασμός και επανόρθωση», οι κατευθυντήριες γραμμές του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, η τριμερής δήλωση αρχών της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις και την κοινωνική πολιτική, αλλά και τα πλέον καθιερωμένα εθελοντικά για τις επιχειρήσεις πρότυπα.
- Το σχέδιο υιοθετεί πρόνοιες για πιστοποίηση της ΕΚΕ, όταν ακόμη και ο Διεθνής Οργανισμός Πιστοποίησης (ISO) επέλεξε να μην είναι πιστοποιήσιμο το σχετικό με την ΕΚΕ πρότυπο ISO26000, εξαιτίας ακριβώς του δυναμικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ της επιχείρησης και περιβάλλοντος στο οποίο αυτή λειτουργεί.
