Ροή
*Του Κώστα Μήλα, Καθηγητή και Προέδρου του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής στο University of Liverpool
Ο ένας (κ. Τσίπρας), δηλώνει ότι θα φορέσει γραβάτες. Ο άλλος (κ. Μητσοτάκης), δηλώνει ότι ο κ. Τσίπρας έπαιξε τη χώρα στα ζάρια. Ως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Η επιμήκυνση κατά μέσο όρο 10 έτη που πήραμε στο χρέος είναι καλύτερη από το τίποτα αλλά πολύ χειρότερη από τα 30 έτη που ζητούσε το ΔΝΤ μόλις προ τριετίας.
Ούτε το χρέος γίνεται ξαφνικά βιώσιμο επειδή αυτό εκτίμησε μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας ο κ. Τσίπρας. Εκτιμώ μάλιστα ότι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη έκθεση βιωσιμότητας χρέους, είτε είτε από την ΕΚΤ, είτε από το ΔΝΤ, θα οδηγήσει στο συμπέρασμα (εκτός εάν η Τρόικα ρισκάρει την όποια αξιοπιστία της), ότι πολύ μεγαλύτερες παρεμβάσεις-ρυθμίσεις πρέπει να λάβουν χώρα έτσι ώστε το χρέος να καταστεί πραγματικά βιώσιμο. Πράγματι, η μικρή αποκλιμάκωση στο 10-ετές yield στα επίπεδα του 4,20% θα ήταν πολύ μεγαλύτερη εάν οι αγορές πίστευαν ακλόνητα ότι τελειώσαμε επιτέλους με το θέμα του χρέους.
Ο γράφων έχει κατά καιρούς κριτικάρει με ιδιαίτερα αυστηρό τόνο την πολιτική Τσίπρα. Σήμερα, ελπίζω ότι έμαθε επιτέλους από τα ολέθρια λάθη του 2015 οπότε θα επιδείξει μεγαλύτερη σύνεση στην άσκηση οικονομικής πολιτικής. Η τελευταία, οθούμενη, από την εξαιρετικά ήπια τακτοποίηση στο θέμα χρέους, θα πρέπει να αποκηρύξει επιτέλους τις κακές πρακτικές του πελατειακού κράτους οι οποίες (από το 1981 και μετά) μας έφεραν στην οικονομική, πολιτική, αλλά και ηθική, χρεοκοπία. Μια γραβάτα δεν φτάνει όμως για να κάνουμε μία καινούργια αρχή. Άλλωστε, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά...
