Ροή
Το πλαίσιο των πολιτικών του θέσεων, αλλά και τις αναλυτικές προτάσεις για τις επιχειρούμενες αλλαγές στα εργασιακά, θέσεις που ενσωματώνουν και τα συμπεράσματα του διαλόγου από τις συναντήσεις της προέδρου του Φώφης Γεννηματά, με το προεδρείο της ΓΣΕΕ, και τις εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το ΠΑΣΟΚ.
Όπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωση το ΠΑΣΟΚ, «δεν θα αποδεχθεί προτάσεις εξαθλίωσης των εργαζομένων. Η απαραίτητη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρήσεων δεν μπορούν και πάλι να στηριχθούν σε νέα μείωση του κόστους εργασίας. Δεν δεχόμαστε μείωση μισθών, ελεύθερες ομαδικές απολύσεις, επαναφορά του lock out. Προτείνουμε την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη αποκατάσταση των ελεύθερων συμφωνιών μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, την προστασία του δικαιώματος της απεργίας».
Σημειώνει, επίσης ως θετικό σημείο ότι οι κοινωνικοί εταίροι έχουν συγκλίνουσες απόψεις σε πολλά κρίσιμα θέματα που αφορούν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και προσθέτει: «Το ΠΑΣΟΚ θα επιμείνει στις πρωτοβουλίες του με στόχο την Εθνική Συμφωνία για προοδευτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που θα φέρουν ανάπτυξη, επενδύσεις και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, με σεβασμό στα δικαιώματα και το αίσθημα ασφάλειας των εργαζομένων».
Στο κείμενο των θέσεων για τις αλλαγές στα εργασιακά, υπό τον τίτλο «Η ανταγωνιστικότητα και το επενδυτικό κλίμα δεν επιτυγχάνονται με την εξαθλίωση των εργαζομένων», το ΠΑΣΟΚ αναφέρει ότι «τα τελευταία χρόνια υπό την πίεση της κρίσης υπήρξαν πολύ μεγάλες αλλαγές στο εργασιακό τοπίο της χώρας, που έγιναν με την επίκληση της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, αλλά επέφεραν ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στις συνθήκες εργασίας και στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων εργαζομένων». Σημειώνει ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, της ελληνικής επιχείρησης δεν μπορεί να στηριχθεί σε νέα μείωση του κόστους εργασίας, εξηγώντας ότι «οι περαιτέρω "μειώσεις" θα πλήξουν την παραγωγικότητα, καθώς θα αποχωρούν οι καλύτεροι, θα αποθαρρύνεται η παραγωγική εργασία των υπολοίπων και θα δυσχεραίνεται η προσέλκυση αξιόλογων νέων, θα "ενθαρρύνεται" η μετανάστευση των νέων και ικανών επιστημόνων και επαγγελματιών στο εξωτερικό», και προσθέτει: «Η προστασία της εργασίας, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, ο κατώτερος μισθός, εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για τους εργαζόμενους, αλλά και συμβάλλουν και στη δημιουργία νέου πλούτου, συνιστούν σημαντικό παράγοντα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας και καθιστούν βιώσιμο το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης καθώς και σταθερό το χρηματοπιστωτικό σύστημα».
Στο πλαίσιο αυτό το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, πρωτοβουλίες, με στόχο «την Εθνική Κοινωνική Συμφωνία για Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα, θα επιταχύνουν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, θα φέρουν θέσεις εργασίας, αλλά και θα εγγυηθούν την αξιοπρέπεια των εργαζομένων», και για το "εργασιακό", καταθέτει στον Κοινωνικό Διάλογο 5 προτάσεις, «με στόχο να συμβάλλουμε σε μια συμφωνία όλων που θα αποτελέσει και τον "οδηγό" μας για τα επόμενα βήματα».
Οι 5 προτάσεις αφορούν:
1. Καθορισμός του κατώτερου μισθού (και ημερομισθίου) μέσω της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
2. Στήριξη του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων (Εθνική, Κλαδική, Επιχειρησιακές).
3. Μη αποδοχή των ελεύθερων ομαδικών απολύσεων και της επαναφοράς της εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out). Ειδικότερα προτείνει τα αιτήματα των επιχειρήσεων για ομαδικές απολύσεις, να εξετάζονται από το αναβαθμισμένο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασιών (ΑΣΕ), με την συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων.
4. Οι αναγκαίες προσαρμογές και ευελιξίες στην αγορά εργασίας να συνδέονται με το αίσθημα ασφάλειας του εργαζόμενου.
5. Οι στρεβλώσεις που 35 χρόνια εφαρμογής και οι ποικίλες αποσπασματικές διατάξεις έφεραν στο «συνδικαλιστικό πλαίσιο» που καθιέρωσε ο Ν. 1264/82, πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπισθούν, μέσα από τον Κοινωνικό Διάλογο, με την ενεργή συμμετοχή των συνδικάτων και όχι με διαδικασίες επιβολής και κατασυκοφάντησής τους. Δεν είναι αποδεκτές όμως λογικές που αποσκοπούν στην ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.
