Ροή
Τη θέση πως «τα σχέδια για την εμβάθυνση της ολοκλήρωσης της Ευρωζώνης θα πρέπει να συνδυάζουν τη φιλοδοξία με τον πραγματισμό για να υπάρξει πρόοδος σε αμφιλεγόμενες ιδέες, όπως αυτή του προϋπολογισμού της Ευρωζώνης ή του περιορισμού της έκθεσης των τραπεζών στο χρέος ενός κράτους», εξέφρασε ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο.
Οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα συζητήσουν αύριο μεταρρυθμιστικές ιδέες, σε έναν ενδιάμεσο σταθμό τους προς τον Ιούνιο, όταν θα αποφασίσουν για την έκταση και το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων, είπε ο Σεντένο σε συνέντευξή του στο Reuters. «Τον Ιούνιο, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι για το χρονοδιάγραμμα και για το πόσο μακριά θέλουμε να πάμε. Αν τα αποφασίσουμε, αυτό θα αποτελεί ήδη ένα μεγάλο επίτευγμα», πρόσθεσε, μιλώντας στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Οικονομικών της G20.
Η έκταση των μεταρρυθμίσεων που είναι υπό συζήτηση είναι εντυπωσιακά μεγάλη, αλλά οι συζητήσεις δεν έχουν προχωρήσει πολύ έως τώρα, επειδή δεν υπήρχε κυβέρνηση στη Γερμανία έως την περασμένη εβδομάδα. Η Ευρωζώνη εστιάζει τώρα σε δύο μόνο μεταρρυθμίσεις: στην ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσής της και τον μετασχηματισμό του ταμείου της για τις διασώσεις σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Και οι δύο αυτές μεταρρυθμίσεις εμπεριέχουν, ωστόσο, ιδιαίτερα αμφιλεγόμενα βήματα. Το πιο επίμαχο αφορά στη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης των καταθέσεων. Πολλές χώρες της Ευρωζώνης λένε ότι οι τράπεζες πρέπει να μειώσουν πρώτα τους κινδύνους, στους οποίους είναι εκτεθειμένες από τα δάνεια που έχουν χορηγήσει στον ιδιωτικό τομέα και τις κυβερνήσεις. Αυτό σημαίνει τη μείωση του ύψους των «κόκκινων» δανείων στα βιβλία τους, κάτι που ήδη συμβαίνει, αλλά και στον καθορισμό ορίων στο ύψος των ομολόγων μίας χώρας της Ευρωζώνης που μπορούν να διακρατούν. Τέτοια όρια θα διαφοροποιούσαν το χαρτοφυλάκιο ομολόγων των τραπεζών, καθιστώντάς το πιο ανθεκτικό σε μία ενδεχόμενη χρεοκοπία του όποιου μεμονωμένου κράτους.
Η εξαγγελία, όμως, τέτοιων σχεδίων θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει μαζικές πωλήσεις των ομολόγων ορισμένων χωρών και να δημιουργήσει ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τις ευρωπαϊκές τράπεζες έναντι των τραπεζών του υπόλοιπου κόσμου, εάν οι κανόνες εφαρμόζονταν μόνο στα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι οι αγορές κρατικών ομολόγων από εγχώριες τράπεζες ήταν αποτελεσματικές για τις χώρες με υψηλό χρέος, όπως η Ιταλία ή η Ιαπωνία, διασφαλίζοντάς τες από τη διεθνή φυγή κεφαλαίων. «Ας λάβουμε (όλα αυτά) υπόψη και ας συζητήσουμε τη σειρά, έναν κύκλο σταδίων, που θα επιτρέπει επίσης να μειωθούν οι κίνδυνοί μας σε αυτή τη διάσταση», δήλωσε ο Σεντένο, προσθέτοντας: «Θα υπάρξουν πολύ θετικές επιδράσεις για όλους από τη διαδικασία αυτή και θα βοηθήσει επίσης τις χώρες, όπου οι εκθέσεις είναι μεγαλύτερες ή όπου τα προβλήματα με τα κόκκινα δάνεια είναι μεγαλύτερα».
