Ροή
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν εκείνο που κατά τη δεύτερη αξιολόγηση πρωτοστάτησε στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας. Ο διεθνής οργανισμός είχε εξαρχής ξεκαθαρίσει ότι δεν θα κάνει εκπτώσεις στα εργασιακά, πόσο μάλλον να υπαναχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που ήδη έχουν νομοθετηθεί και για τις οποίες η κυβέρνηση ζητούσε να ακυρωθούν, όπως οι αλλαγές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Ο Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τομέα του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν δεν δίστασε να διαφοροποιηθεί σε σχέση με τους λοιπούς θεσμούς για τα εργασιακά ακόμη και κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup της Δευτέρας. Εκεί ο Δανός αξιωματούχος του Ταμείο έθεσε θέμα εργασιακών και ειδικότερα συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ δήλωσε ενώπιον των υπουργών Οικονομικών ότι το Ταμείο δεν έχει συμφωνήσει στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου το Σεπτέμβριο του 2018. Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης ο Τόμσεν τόνισε πως ο εφαρμοστικός νόμος που ψηφίστηκε στην ελληνική Βουλή για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις «περιλαμβάνει συγκεκριμένη ημερομηνία αναστροφής, η οποία δεν συμφωνήθηκε μαζί μας».
Η συμφωνία με τους θεσμούς για τα εργασιακά προέβλεπε ρητά ότι:
• Οποιαδήποτε αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας θα πρέπει να γίνει μόνο εφόσον προηγηθεί συνεννόηση και συμφωνία με τους δανειστές.
• Καμία αλλαγή στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων δεν πρέπει να γίνει, συμπεριλαμβανομένου και του άρθρου 103 του Ν. 4172/2013, το οποίο ορίζει τη διαδικασία καθορισμού του κατώτατου μισθού και του κατώτατου ημερομισθίου στον ιδιωτικό τομέα.
• Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να οδηγούν σε επιστροφή στις ρυθμίσεις του παρελθόντος «που δεν είναι συμβατές με τους στόχους της προώθησης της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».
Οι αξιώσεις του ΔΝΤ αποκαλύπτουν το ασφυκτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο τα εργασιακά δικαιώματα έχουν εγκλωβιστεί εξαιτίας των επανειλημμένων και εκτεταμένων μνημονιακών παρεμβάσεων στο θεσμό, στη διαδικασία και στο περιεχόμενο της ΕΓΣΣΕ, με την οποία ρυθμίζονταν τα κατώτατα όρια αμοιβής και εργασίας για όλους τους εργαζομένους στην ελληνική επικράτεια.
