Ροή
Το γεγονός ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέσω ανώτατων στελεχών του ξεκαθάρισε μετά το χθεσινό Eurogroup πως δεν θεωρεί επαρκή για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους τα βραχυπρόθεσμα μέτρα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) περνά ξεκάθαρο μήνυμα στις αγορές πως το ελληνικό πρόβλημα παραμένει.
Εάν μάλιστα το επόμενο διάστημα το ΔΝΤ δεν πειστεί πως η Ελλάδα προσεγγίζει τη δημοσιονομική της εξυγίανση με βιώσιμο τρόπο και ειδικά εάν δεν υπάρξει σύμπνοια εντός των θεσμών για το χαρακτήρα του νέου «κόφτη», τότε η έξοδος του Ταμείου από το πρόγραμμα δεν θα πρέπει να αποκλείεται, ακόμη και εάν η ηγεσία του ΔΝΤ ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους πως είναι πλήρως δεσμευμένη στην επιτυχία του προγράμματος.
Στο χθεσινό Eurogroup ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τομέα του ΔΝΤ Poul Thomsen ξεκαθάρισε πως το Ταμείο δεν θα δεχθεί να εφαρμοσθούν στο ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικές πολιτικές με υφεσιακό αποτέλεσμα. Ο ίδιος μάλιστα φέρεται να διαφώνησε με την απόφαση του Eurogroup να παρατείνει τα οριζόντια μέτρα του δημοσιονομικού κόφτη και για την περίοδο μετά το 2018 και να ξεκαθαρίζει πως τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδος με τον τρόπο που έχουν επιτευχτεί έως σήμερα είναι μη διατηρήσιμα.
Η επιμονή αυτή του ΔΝΤ είχε ως αποτέλεσμα στο ανακοινωθέν του Eurogroup να περιληφθεί αναφορά που να υπογραμμίζει πως «για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους με βιώσιμο τρόπο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε ένα μηχανισμό και σε διαρθρωτικά μέτρα που θα το διασφαλίζουν αυτό».
Οι λέξεις βιώσιμο και διαθρωτικά μέτρα είναι οι λέξεις κλειδιά για το ΔΝΤ, καθώς το Ταμείο θεωρεί πως παρεμβάσεις που μειώνουν τις δαπάνες για την στήριξη του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος που σήμερα είναι στο 10% του ΑΕΠ, αλλά και παρεμβάσεις για τη μείωση του αφορολογήτου ορίου, το οποίο καλύπτει σήμερα το 60% των φορολογουμένων στην Ελλάδα οδηγούν σε μόνιμο αποτέλεσμα.
Πάντως αυτή η υποχώρηση των Ευρωπαίων δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως συμφωνία με το ΔΝΤ. Το αντίθετο. Το Ταμείο δεν θέλει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και επιμένει σε μεγάλη ελάφρυνση χρέους. Αλλά το Eurogroup και ειδικά η Γερμανία δεν έχουν καμία διάθεση να ενδώσουν σε αυτό.
