Ροή
Με δύο «αξιώσεις» κατέρχεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο σημερινό Eurogroup που συνεδριάζει για το ελληνικό ζήτημα στις 4 το απόγευμα (ώρα Ελλάδας).
Η πρώτη αξίωση αφορά στην περιγραφή και ταυτοποίηση πρόσθετων μέτρων για την επίτευξη των μεσοπρόθεσμων πρωτογενών πλεονασμάτων της Ελλάδος για μετά το 2018, στην περίπτωση που οι σχετικοί δημοσιονομικοί στόχοι τοποθετηθούν υψηλότερα του 1,5% του ΑΕΠ. Η δεύτερη αξίωση αφορά στην περιγραφή και ταυτοποίηση των μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σε μεσοπρόθεσμη βάση, προκειμένου αυτό να θεωρηθεί από το ΔΝΤ βιώσιμο.
Η πρώτη αξίωση του ΔΝΤ «εξαγριώνει» την ελληνική πλευρά, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κάποια κράτη μέλη όπως η Γαλλία και η Ιταλία που θεωρούν πως το υφιστάμενο μίγμα μέτρων συνεπικουρούμενο από την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στην ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσουν σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μια περίοδο 3-4 ετών. Στη βάση αυτή η ελληνική πλευρά αντιπροτείνει ο δημοσιονομικός κόφτης να παραταθεί έως το 2020 -από το 2018 – ώστε να δοθεί η σχετική διασφάλιση στους δανειστές.
Ωστόσο, η Γερμανία υποστηρίζει τα επιχειρήματα του ΔΝΤ για πρόσθετα μέτρα, επιδιώκοντας η Ελλάδα να συνεχίσει να καταγράφει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για όλο το διάστημα έως το 2028. Η θέση της Γερμανίας είναι συνδεδεμένη με την άρνηση της να προσφέρει μεγάλη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, κάτι που το ΔΝΤ ζητά επίμονα. Το Ταμείο από την πλευρά του δεν αρκείται σε παράταση του δημοσιονομικού κόφτη, τον οποίο θεωρεί ως μηχανισμό που παρέχει πολιτική κάλυψη και δεν αντιμετωπίζει τις διαθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό έχει διαφανεί και σε τηλεδιασκέψεις που είχαν υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου Οικονομικών με στελέχη των θεσμών και του ΔΝΤ και από τις οποίες προέκυψε πως το Ταμείο έχει διάθεση να ανοίξει ακόμη και ζητήματα που θεωρούνταν οριστικά συμφωνημένα. Αυτή η στάση του ΔΝΤ έχει θορυβήσει την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θεωρεί πως το Ταμείο αναζητά είτε προσχήματα για να μην εμπλακεί χρηματοδοτικά στο πρόγραμμα, είτε προσπαθεί να δημιουργήσει εντός της ευρωζώνης κλίμα πιέσεων προς την Γερμανία ώστε να αποδεχθεί χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα (για μικρότερη περίοδο), καθώς και μεγαλύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Το κατά πόσο το ΔΝΤ θα πετύχει το στόχο αυτό θα καταδειχθεί σε ένα βαθμό στο τέλος του σημερινού Eurogroup.
