Κλάπηκε ανεκτίμητος πίνακας του Ιταλού Ζωγράφου ντε Κίρικο

Ένας ανεκτίμητος πίνακας του Ιταλού ζωγράφου, Τζόρτζιο ντε Κίρικο, κλάπηκε από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Μπεζιέρ, στη νότια Γαλλία

Όπως έγινε γνωστό από τις τοπικές εισαγγελικές αρχές, πρόκειται για τον πίνακα «Σύνθεση με αυτοπροσωπογραφία» που φιλοτέχνησε ο ντε Κίρικο το 1926. Το έργο, που είναι «ανυπολόγιστης αξίας», ανήκε στη συλλογή έργων σύγχρονης τέχνης του αντιστασιακού Ζαν Μουλέν, ο οποίος καταγόταν από τη Μπεζιέρ. Κλάπηκε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης από το Οτέλ Φαμπρεγκά, στο κέντρο της πόλης.

Στο ξενοδοχείο αυτό, που στεγάζει τις συλλογές του Μουσείου Καλών Τεχνών, φιλοξενείται κυρίως η ιδιωτική συλλογή του Μουλέν, του ήρωα της γαλλικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εκτός από αυτόν τον πίνακα του ντε Κίρικο (1888-1978) η συλλογή του Μουλέν περιλαμβάνει επίσης, μεταξύ άλλων, έργα των Σουτίν, Ραούλ Ντιφί και Σουζάν Βαλαντόν.

Ποιος ήταν ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο

Ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (Giorgio de Chirico) γεννήθηκε στο Βόλο στις 10 Ιουλίου 1888 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του σικελού Εβαρίστο και της γενοβέζας Τζέμα ντε Κίρικο. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της όπερας.

Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον. «…Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γη του Κλασικισμού, έπαιξε στις ακτές που είδαν την Αργώ να ξεκινάει το ταξίδι της, στους πρόποδες του βουνού που ήταν μάρτυρας στη γέννηση του γοργοπόδαρου Αχιλλέα και στις σοφές νουθεσίες τού δασκάλου του, του Κένταυρου», έγραφε σ' ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο.

Ο πατέρας του επιθυμούσε να ακολουθήσει ο γιος του το επάγγελμα του μηχανικού, ωστόσο τον ενθάρρυνε στα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα. Πρώτος δάσκαλος του ντε Κίρικο υπήρξε ένας νέος έλληνας ζωγράφος από την Τεργέστη, ονόματι Μαυρουδής. Αργότερα, την περίοδο 1903 - 1905, φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Γεώργιο Ροϊλό, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Γεώργιο Ιακωβίδη. Το Μάιο του 1905 πέθανε ο πατέρας του, γεγονός που πιθανώς να συνδέεται με την αποτυχία του, την ίδια χρονιά, στις τελικές εξετάσεις της σχολής.