Το δράμα της Ευρώπης δεν είναι ότι πήγε ο Barroso στην Goldman

Viber Whatsapp Μοιράσου το
Το δράμα της Ευρώπης δεν είναι ότι πήγε ο Barroso στην Goldman

Η μεταγραφή ενός πρώην υψηλόβαθμου Ευρωπαϊκού αξιωματούχου σε μια παγκόσμια επενδυτική τράπεζα έχει προκαλέσει το κοινό αίσθημα για μια μεγάλη μερίδα Ευρωπαίων: λαϊκιστές, συνομοσιολόγοι και πολιτικοί. Η πολύκροτη υπόθεση, γνωστή στη Γαλλία ως «l’affaire Barroso», συνεχίζει να διχάζει.

Για την Goldman Sachs, πάντως, ήταν μια κίνηση-ματ: την ώρα που η Ευρώπη βρίσκεται κυκλωμένη από την κρίση, στρατολόγησε τον José Manuel Barroso, τον πρώην πρωθυπουργό της Πορτογαλίας και πρόεδρο της Κομισιόν. Εκτός από την πολύτιμη συμβουλή του και τις γνωριμίες του που ανοίγουν… πόρτες, ο πρώην Ευρωπαίος αξιωματούχος θα οδηγήσει την τράπεζα στη μετά Brexit εποχή.

«Ηθικά ανεπίτρεπτη» χαρακτήρισε τη μεταγραφή ο πρόεδρος της Γαλλίας, François Hollande. «Καμία έκπληξη για όσους έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ΕΕ δεν υπηρετεί τα οφέλη των πολιτών αλλά του χρηματοοικονομικού κλάδου», ήταν η αντίδραση της ηγέτιδας της Ακροδεξιάς στη Γαλλία, Marine Le Pen.

Μάλιστα, έχουν συγκεντρωθεί 150.000 υπογραφές Ευρωπαίων πολιτών που ζητούν να σταματήσει η συνταξιοδότηση του κ. Barroso από την ΕΕ. Το l’affaire Barroso, όμως, προκαλεί και για άλλους λόγους. Τροφοδοτεί μια αυξανόμενη τάση στην Ευρώπη, αυτή του «αντί»: αντισυστημικός, αντιτραπεζικός, αντιευρωπαϊκός και αντιαμερικανικός. Και αποδεικνύει περίτρανα πόσο επίμονα αρνείται η Ευρώπη να παραδεχθεί τις εσωτερικές της παθογένειες που έχουν οδηγήσει στη σημερινή τραπεζική κρίση. Παρά τα λάθη της, η Goldman δεν είναι τίποτα άλλο από ένας αντιπερισπασμός. Οι λαϊκιστές δεν θέλουν να το παραδεχθούν, αλλά για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται εξίσου τα πολύπλοκα προϊόντα παραγώγων, όσο και η μικροχρηματοδότηση.

«Η κρίση στην Ευρώπη δεν είναι κρίση των κεφαλαιαγορών ή των επενδυτικών κολοσσών, αλλά κρίση των κανονικών, εμπορικών τραπεζών. Βασικά, όσο πιο συνηθισμένη είναι μια τράπεζα και όσο πιο απλές είναι οι δραστηριότητές της, τόσο περισσότερα προβλήματα παρουσιάζει», σχολιάζει ο Nicolas Véron του ινστιτούτου Bruegel από τις Βρυξέλλες. «Η άρνηση καλά κρατεί. Θα έπρεπε να έχουμε ξεπεράσει προ πολλού το στάδιο της συσνειδητοποίησης ότι αυτή ήταν μια εγχώρια κρίση. Οι ΗΠΑ πυροδότησαν την κρίση, αλλά η εκρηκτική ύλη βρισκόταν ήδη στην Ευρώπη», σημειώνει ο κορυφαίος αναλυτής.

Για να αντιληφθούν τη λαϊκή κατακραυγή που έχει προκαλέσει ο διορισμός του Barroso, ας κοιτάξουμε προσεκτικά τα σχόλια του διαδόχου του, Jean-Claude Juncker: «Προσωπικά, δεν έχω πρόβλημα με το ότι δουλεύει [ο Barroso] σε τράπεζα, αλλά θα προτιμούσαν όχι στη συγκεκριμένη τράπεζα». Με άλλα λόγια, αν ο Barroso είχε επιλέξει άλλη τράπεζα – έστω και αμερικανική– δεν θα είχε προκληθεί όλη αυτή η θύελλα αντιδράσεων. Φαίνεται πως κάτι ιδιαίτερο υπάρχει στην Goldman που έχει προκαλέσει αυτή τη μαζική αντίδραση.

Για αυτό, πολλά έχουν ειπωθεί. Για κάποιους, φταίει η εμπλοκή της Goldman (μαζί με άλλες τράπεζες) στις πρακτικές της αγοράς ενυπόθηκων δανείων που οδήγησαν στην τεράστια κρίση του 2007 στις ΗΠΑ. Άλλοι, ρίχνουν το βάρος στον ρόλο που έπαιξε η Goldman στην Ελλάδα, βοηθώντας «συγκαλυφθεί» το υπέρογκο έλλειμμά της μέσω ακριβών συμφωνιών σε παράγωγα.

Οι ηθικές ευθύνες που επιρρίπτονται, όμως, στην Goldman είναι κατ’ ουσίας παραπλανητικές, αφού στρέφουν το ενδιαφέρον μακριά από την ουσία. Αν ο Juncker κατέκρινε γενικά τον διορισμό πολιτικών σε συμβούλια τραπεζών, θα είχε κατακρίνει ολόκληρη την πολιτική τάξη –ιδίως στη Γερμανία, όπου μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο τράπεζας αποτελεί την αυτονόητη εξέλιξη των πολιτικών.

Πράγματι, οι Βρυξέλλες έχουν θεσπίσει κανόνες που περιορίζουν την επαγγελματική δράση των επιτρόπων, μετά τη λήξη της θητείας τους, αλλά δεν μπορούν να εμποδίσουν τους Ευρωπαίους βουλευτές να προσληφθούν σε εταιρείες.

Ας δούμε το παράδειγμα μιας άλλης «αμαρτωλής» ευρωπαϊκής τράπεζας: την ιταλική τράπεζα Monte dei Paschi di Siena που τα τελευταία χρόνια δίνει μάχη για την επιβίωση. Εδώ και αιώνες, διατηρούσε στενούς δεσμούς με τις τάξεις των πολιτικών –ιδίως από την Κεντροαριστερά. Οι «χαλαρές» εποπτικές αρχές επέτρεπαν στην τράπεζα να πουλά ομόλογα υψηλού ρίσκου στους ανυποψίαστους πελάτες της. Την ώρα που η Goldman βοηθούσε την Ελλάδα να εξωραΐσει τα λογιστικά της βιβλία, η Deutsche Bank επέτρεπε στους βουλευτές να κρύβουν τις ζημιές με τη βοήθεια σύνθετων προϊόντων παραγώγων.

Σήμερα, Ιταλοί πολιτικοί «προστατεύουν» τον γερμανικό κολοσσό από τους κανονισμούς κουρέματος καταθέσεων και εκκαθάρισης της ΕΕ. Και οι λαϊκιστές της αντιπολίτευσης ζητούν να διασωθεί πάση θυσία η Deutsche Bank –ακόμη και τα λεφτά των φορολογουμένων. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που η Ευρώπη προτιμά να ασχολείται με το l’affaire Barroso.

Ακολουθήστε το insider.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

gazzetta
gazzetta reader insider insider