Ροή
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε για τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως σε αφεψήματα. Η εταιρεία παραγωγής βιολογικών βοτάνων «Δρόγη» στη Ροδόπη, προχωράει ένα βήμα παραπέρα και ετοιμάζει ένα νέο πακέτο προϊόντων στα είδη αφεψημάτων, εγχυμάτων και γενικώς ροφημάτων Βοτάνων, ακόμα και στον τρόπο παρασκευής, αλλά και σερβιρίσματος και των συνοδευτικών του.
Η δραστηριότητα αυτή έρχεται να προστεθεί στη μακρά πορεία της εταιρείας η οποία παράγει 16 είδη αρωματικών φυτών, με αυθεντικό άρωμα και πλούτο από ευεργετικές ιδιότητες που τους προσδίδουν φαρμακευτική δράση.
Σημαντικό κομμάτι της διατήρησης των συστατικών των βοτάνων της «δρόγη» αποτελεί και η συσκευασία, η οποία επιλέχθηκε με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να διατηρεί αναλλοίωτα, τη γεύση και το άρωμα των βοτάνων που αγκαλιάζει.
Η χρήση των βοτάνων στη φαρμακευτική
Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας, το 25% των φαρμάκων που χρησιμοποιείται σήμερα για θεραπευτικούς σκοπούς προέρχεται από τα φυτά, πολλά από τα οποία είχαν εντοπιστεί, καταγραφεί και ενταχθεί στην πρόληψη και την αντιμετώπιση ασθενειών πριν ακόμη και από την αρχή καταγραφής της ιστορίας.
Η φυτική ή βοτανική ιατρική αναφέρεται στη χρήση των σπόρων, των καρπών, των ριζών, των φύλλων, του φλοιού ή των λουλουδιών ενός φυτού για θεραπευτικούς σκοπούς και η ιστορία της έχει μακρά παράδοση που ταξιδεύει πίσω στο χρόνο πολύ περισσότερο από την παραδοσιακή ιατρική. Στις μέρες μας, η χρήση βοτάνων είναι εξαιρετικά διαδεδομένη κυρίως εξαιτίας της βελτίωσης της ποιότητάς τους, της ανάλυσης, των ποιοτικών ελέγχων που διενεργούνται και των κλινικών ερευνών που αποδεικνύουν τη σπουδαιότητα της χρήσης των βοτάνων τόσο στην πρόληψη και την αντιμετώπιση ασθενειών όσο και στη διατήρηση καλής σωματικής και ψυχικής υγείας.
Η Ελλάδα έχει 7.000 αυτόχθονα φυτικά είδη
Όπως αναφέρει η εταιρεία, η ελληνική μυθολογία εμπεριέχει πλήθος αναφορών στην τέχνη της θεραπευτικής με τη χρήση των βοτάνων, αναδεικνύοντας μορφές που συνέδεσαν το όνομά τους με τη μεταγενέστερη ιατρική επιστήμη, όπως το γιο του Απόλλωνα, Ασκληπιό. Στην αρχαία ελληνική ιστορία αναφέρεται η εκτεταμένη χρήση των βοτάνων από σημαντικούς ιατροφιλόσοφους της εποχής, ενώ ο Ιπποκράτης (460 π.Χ. – 377π.Χ.), ο «πατέρας» της ιατρικής, που απορρίπτει την ερμηνεία που θέλει το θεϊκό στοιχείο υπεύθυνο για τις ασθένειες και εστιάζει στον άνθρωπο, την ψυχή και το σώμα του, προσπαθώντας να εντοπίσει τι είναι αυτό που έχει επιπτώσεις στην υγεία του και τι τον βοηθά, χρησιμοποίησε φυτά και βότανα για την πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών, πεπεισμένος για τη ευεργετική δύναμη της φύσης. Κατέγραψε 256 φυτά που χρησιμοποιούσε για ιατρικούς σκοπούς, πολλά από τα οποία ακόμη και σήμερα αποτελούν τη βάση σύγχρονων φαρμάκων. Αιώνες μετά το 65 μ.Χ., ο Διοσκουρίδης συγγράφει το έργο «Περί Ύλης Ιατρικής», στο οποίο εμπεριέχονται περισσότερα από 600 θεραπευτικά φυτά, με καταγραφή των ιδιοτήτων τους, απεικόνιση και υποδείξεις για την ορθή τους χρήση. Τα κείμενά του αποτέλεσαν τη βάση ενός μεγάλου τμήματος της φυτικής ιατρικής που ασκήθηκε μέχρι το 1500. Κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα ορισμένα από αυτά τα φυτά χρησιμοποιούνταν για συγκεκριμένες παθήσεις και διαταραχές, ενώ σε άλλα αποδίδονταν πολλαπλές θεραπευτικές ιδιότητες. Σε πολλές περιπτώσεις φτιάχνονταν σταγόνες από την ουσία πολλών διαφορετικών βοτάνων, ενώ δεν υπήρχε ούτε ένας κήπος μοναστηριού που να θεωρούνταν ολοκληρωμένος χωρίς να περιλαμβάνει θεραπευτικά φυτά. Άλλωστε, εκεί αποτείνονταν οι ασθενείς της εποχής για να προμηθευτούν τέτοια βότανα ή από τις «τοπικές μάγισσες» της εποχής και από τα φαρμακεία που παρασκεύαζαν αποστάγματα από βότανα.
Στις αρχές του 19ου αι., όταν πλέον οι χημικές αναλύσεις ήταν γεγονός, οι επιστήμονες ξεκίνησαν να αποσπούν από τα φυτά τα ενεργά τους συστατικά και να τα τροποποιούν. Αργότερα, οι χημικοί ξεκίνησαν να φτιάχνουν τις δικές τους εκδοχές της σύστασης των φυτών και με το χρόνο, η χρήση των φυτικών γιατρικών έδωσε τη θέση της στα φάρμακα.
Στην Ελλάδα σήμερα, με καταγεγραμμένα 7.000 περίπου αυτόχθονα φυτικά είδη και υποείδη, με ένα από τα πέντε να αποτελεί ενδημικό είδος, η θεραπευτική που βασίζεται στα βότανα έχει στη διάθεσή της μια τεράστια ποικιλία πρώτων υλών για να επιλέξει, να συνδυάσει και να χρησιμοποιήσει με νου και γνώση.
