Ροή
Σε μια ανάλυση η οποία δομείται από διαφορετικές θεματικές ενότητες ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου John Hopkins, Hal Brands, μιλά για τον τρόπο που ο δυτικός κόσμος μπορεί να αντιμετωπίσει την άνοδο της Κίνας. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο Bloomberg, η πίεση που ασκεί η Κίνα στη διεθνή κυριαρχία των ΗΠΑ είναι ένα θέμα πολύπλευρο.
Ωστόσο, όπως αναφέρει, παρά το γεγονός ότι αρκετοί αναλυτές θεωρούν ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν έχουν πολλές εναλλακτικές εκτός από το να βαδίσουν παράλληλα με την «επέλαση» των Κινέζων, η αλήθεια είναι ότι τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι φίλοι της εξακολουθούν να έχουν τον έλεγχο της διεθνούς κυριαρχίας τους. Ως προς αυτό πρέπει να συνυπολογίσουν συγκεκριμένους παράγοντες.
Πρώτον, όσον αφορά στην επέκταση της στρατιωτικής κινεζικής κυριαρχίας, καλό είναι να αναφερθεί ότι αυτή δεν έχει μόνο κακές πλευρές, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Η Κίνα δαπανά δολάρια σε ενέργειες που αποσκοπούν να ενισχύσουν το κύρος της όπως είναι π.χ σε αερπλάνα, κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει αν υπήρχαν περιορισμοί και απαγορεύσεις.
Η Ουάσιγκτον πρέπει να αρχίσει να εξετάζει το πως θα χειριστεί στο μέλλον το γεγονός ότι το Πεκίνο μπορεί να δημιουργήσει διλήμματα σε παγκόσμιο επίπεδο προτάσσοντας τη δύναμή της σε ένα περιβάλλον το οποίο ξεφεύγει από τα όρια του Δυτικού Ειρηνικού και φθάνει στα όρια της Αφρικής ή ακόμη και της Λατινικής Αμερικής.
Η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου από την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων της ίσως να μην είναι θέμα στρατιωτικής φύσης.
H Κίνα θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει παγκοσμίως ακόμη και αν δεν έχει βάσεις στο εξωτερικό και το να εμποδίσει κράτη με θέσεις κλειδιά από το να περιφρουρήσουν αυτές τις εγκαταστάσεις μπορεί να απαιτεί μεγάλες δεξιότητες στη διπλωματία και αρκετή οικονομική υποστήριξη, πολύ περισσότερη από ό,τι στρατιωτική.
Βέβαια, μια τέτοια πολιτική θα αναδείκνυε ακόμη περισσότερο τον ανταγωνισμό μεταξύ αυτών των δύο μεγάλων δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ πρέπει να αντιληφθούν και να κατανοήσουν και το ιδεολογικό σκέλος του ανταγωνισμού και το να τροφοδοτεί κανείς μια τέτοια ιδεολογική πάλη είναι εκτός μόδας κυρίως εξαιτίας των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Παρ' όλα αυτά, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι οι δημοκρατικές αξίες των ΗΠΑ τους έχουν προσδώσει ιδεολογικό και γεωπολιτικό πλεονέκτημα για πάρα πολύ καιρό έναντι αυταρχικών ανταγωνιστών τους.
Τρίτον, όσον αφορά στο θεσμικό πλαίσιο το οποίο έχει αρχίσει να εγκαθιδρύει η Κίνα, το κλειδί είναι να προσφέρει εναλλακτικές σε χώρες οι οποίες βρίσκονται εν όψει δύσκολων αποφάσεων. Όμως, πριν από λίγο καιρό πολλοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ και των συμμάχων τους είχαν υποστηρίξει ότι μικρότερες και φτωχότερες χώρες του «Ινδο-Ειρηνικού» και άλλων περιοχών δεν θα ήθελαν απαραίτητα να βρεθούν να εξαρτώνται οικονομικά ή γεωπολιτικά από το Πεκίνο. Αυτό συμβαίνει επειδή αναγνωρίζουν τις παγίδες που κρύβει ένα χρέος απέναντι στη χώρα.
Από την άλλη, σημαντικό ρόλο παίζει και η πολιτική των ΗΠΑ η οποία διακηρύσσει ότι θα αντικρούσει τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές της Κίνας, αλλά από την άλλη υιοθετεί εμπορικές πρακτικές που μπορεί να βλάψουν τους συμμάχους τους όπως είαι για παράδειγμα η Ιαπωνία. Σίγουρα οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα δυσκολευτούν να βρουν μια φόρμουλα να αντιμετωπίσουν την Κίνα, αλλά αν δεν την βρουν και δεν συνεργαστούν μεταξύ τους, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα.
