Ροή
Είτε το υποψιαζόμασταν είτε όχι, οι Γερμανοί αποδεικνύονται και επισήμως οι πιο «σφιχτοχέρηδες» από όλους τους Ευρωπαίους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διενεργήθηκε στην Ελβετία.
Την έρευνα πραγματοποίησε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ο Μπέντζαμιν Γκουίν, οικονομολόγος του Πανεπιστήμιου του Σανκτ Γκάλεν στην Ελβετία. Ο Γκουίν εξέτασε τους γαλλόφωνους και γερμανόφωνους πληθυσμούς που ζουν στην Ελβετία, κάνοντας συγκρίσεις σε γλωσσικό και πολιτισμικό επίπεδο.
Κατά κύριο λόγο, εξέτασε τις συνήθειες των πληθυσμών όσον αφορά στην αποταμίευση. Στην Ελβετία, οι κανονισμοί που αφορούν στη φορολογία και τις τραπεζικές υπηρεσίες/επιτόκια ισχύουν σε εθνική εμβέλεια ή σε κάθε καντόνι χωριστά. Αυτή η ιδιαιτερότητα της Ελβετίας ήταν ο λόγος που ο Γκουίν επέλεξε να πραγματοποιήσει εκεί την έρευνά του προκειμένου να διαπιστώσει πόσο διαφέρουν οι συμπεριφορές των ατόμων σε κάθε γλωσσική ομάδα.
Στη Ζυρίχη, η επικρατέστερη γλώσσα είναι τα Γερμανικά, ενώ στη Γενεύη είναι τα Γαλλικά. Σε ορισμένες περιοχές, όπως η Βέρνη που αποτελεί και την πρωτεύουσας της Ελβετίας, υπάρχουν δύο επίσημες γλώσσες.
«Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι τα νοικοκυριά μικρού και μεσαίου εισοδήματος που βρίσκονται στο γερμανόφωνο μέρος της χώρας έχουν 11% περισσότερες πιθανότητες να αποταμιεύσουν από τα αντίστοιχα νοικοκυριά στις γαλλόφωνες περιοχές», σημειώνει ο Γκουίν. «Τα εμπειρικά στοιχεία δείχνουν ότι η έκθεση των νοικοκυριών σε πολιτιστικές ομάδες ενδέχεται να εξηγεί –τουλάχιστον εν μέρει– κάποιες από τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των κρατών όσον αφορά στην αποταμίευση».
Η έρευνα επικεντρώνεται στην Ευρωζώνη, όπου είναι έντονη η δυσαρέσκεια –ιδίως από τα κράτη του Νότου– από τον δισταγμό της Γερμανίας να προχωρήσει σε επενδύσεις όταν αυτό συνεπάγεται ανάληψη χρέους. Το αποτέλεσμα είναι άλλα κράτη, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, να συσσωρεύουν μεγάλους όγκους μη εξυπηρετούμενου χρέους.
Τον ρόλο που παίζουν τα πολιτισμικά στοιχεία στη συμπεριφορά των αποταμιευτών είχε σχολιάσει σε συνέντευξή του το 2015 και ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι. Όπως πολύ εύστοχα είχε παρατηρήσει, στα Γερμανικά η λέξη που χρησιμοποιείται για το χρέος (schuld), χρησιμοποιείται και για την ενοχή.
