Ροή
Δούλεψε για πρώτη φορά σε τράπεζα το 1942, όταν έφτασε στη Νέα Υόρκη ως πρόσφυγας από τη Γερμανία. Και συνέχισε να δουλεύει μέχρι τον θάνατό της την περασμένη Πέμπτη, στα 101 της χρόνια.
Ως αντιπρόεδρος της εταιρείας διαχείρισης κεφαλαίων Stralem, η Irene Bergman διαχειρίστηκε περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε λογαριασμούς πελατών από την ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο. Μπήκε στην εταιρεία το 1973 προερχόμενη από την Loeb, Rhoades and Co., όπου εργάστηκε για έξι χρόνια ως διαχειρίστρια επενδύσεων στο διεθνές τμήμα. Στη δεκαετία του ’60 εργάστηκε στο διεθνές τμήμα της Hallgarten & Co., εποπτεύοντας συγχωνεύσεις.
Η Irene Bergman είχε αρχίσει την καριέρα της ως γραμματέας τραπεζίτη μόλις έφτασε στη Νέα Υόρκη από μια Ευρώπη στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πρώτος της μισθός ήταν 35 δολάρια την εβδομάδα. «Το 1942, ήταν μια περιουσία», είχε σχολιάσει σε παλαιότερη συνέντευξή της. «Δεν είχα δει ποτέ το εσωτερικό ενός γραφείου. Όσα ξέρω για τις επενδύσεις, τα έμαθα εκεί».
Η καριέρα της ήταν η υλοποίηση των ονείρων που έκανε ως έφηβη στη Γερμανία. Γεννημένη στις 2 Αυγούστου του 1915 στο Βερολίνο, μεγάλωσε μέσα στην πολυτέλεια, ως κόρη επιφανούς τραπεζίτη που εργαζόταν στο χρηματιστήριο. Είχε θέσει στόχο να γίνει η πρώτη γυναίκα τραπεζίτης στο χρηματιστήριο.
Αποφοίτησε από το σχολείο το 1934 και δύο χρόνια αργότερα η οικογένειά της μετακόμισε στην Ολλανδία. Η εισβολή των Ναζί στη χώρα το 1940 τους ανάγκασε να καταφύγουν στην Πορτογαλία και, τελικά, στις ΗΠΑ και τη Νέα Υόρκη.
Όλα όσα γνώριζε για την οικονομία και τις επενδύσεις τα έμαθε στην πράξη. Χρειάστηκε μια δεκαετία για να ανακτήσει την οικογενειακή της περιουσία από τις ολλανδικές και αμερικανικές αρχές. Εργάστηκε σκληρά για να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες της. «Οι γυναίκες στη Wall Street δεν ήταν πολύ δημοφιλείς», είχε δηλώσει στο Bloomberg το 2015. Μόνο στη Stralem την αντιμετώπισαν για πρώτη φορά ως ίση.
«Το χρηματιστήριο είναι υπερτιμημένο», είχε σχολιάσει στην ίδια συνέντευξη. «Όσο πιο πολύ είσαι σε αυτή τη δουλειά, τόσο πιο απαισιόδοξος γίνεσαι. Εγώ όμως διατηρώ την αισιοδοξία μου, γιατί όταν βλέπω μια μετοχή μπορώ να φανταστώ πού βρισκόταν πριν από 40 χρόνια». Σταμάτησε να πηγαίνει στο γραφείο τον Δεκέμβριο του 2014 και μέχρι τον θάνατό της εργαζόταν από το σπίτι. Δεν παντρεύτηκε ποτέ.
