Ροή
Όταν οι πολίτες πληρώνουν υψηλούς φόρους οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία που στοχεύει στη μείωσή τους θα αποτελούσε έναν «άσο στο μανίκι» του εκάστοτε πολιτικού.
Αυτό βέβαια μπορεί να συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη πόλη εκτός από τη Δανία. Εκεί μια αντίστοιχη πρόταση όχι μόνο δεν έτυχε θερμής υποδοχής από τους πολίτες αλλά προκάλεσε και έντονες αντιδράσεις αλλά και κάμψη της υποστήριξης του πρωθυπουργού, Lars Loekke Ramsussen, ο οποίος ανήκει στην κεντροδεξιά παράταξη.
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης περιελάμβανε τη μείωση κατά 5% του ανώτατου συντελεστή εισοδήματος και την αύξηση των ατομικών επιδομάτων ώστε να αυξηθούν οι μισθοί των χαμηλόμισθων κατά περίπου 7%.
Συγκεκριμένα, όσοι λαμβάνουν ετήσιο μισθό της τάξεως των 151.000 δολαρίων θα εξακολουθήσουν να επιβαρύνονται με ανώτατο φορολογικό συντελεστή 58,3%. Η βασική ιδέα πίσω από αυτή την επιβάρυνση, η οποία ήδη συζητείται στο Κοινοβούλιο, είναι να καταστεί η μισθωτή εργασία πιο ελκυστική και να ενταχθούν στη διαδικασία περί τα 40.000 άτομα.
Για μία χώρα όπως η Δανία όπου υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού και αυξανόμενη πίεση στο κοστοβόρο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (δεδομένης και της γήρανσης του πληθυσμού), η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δείχνει να είναι λογική.
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι φόροι παίζουν αποφασιστικό ρόλο στο πόσο οι άνθρωποι είναι προετοιμασμένοι να εργαστούν», αναφέρει ο υπουργός Οικονομίας της χώρας, Claus Hjort Frederkisen.
Θα τους πληρώνουν για να δεχθούν να εργαστούν
Εκτός από τη μείωση της φορολογίας, η κυβέρνηση προωθεί και άλλα μέτρα. Οι χρόνια άνεργοι θα λάβουν περί τα 4.500 δολάρια ως ανταμοιβή για να αποδεχθούν μια θέση εργασίας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυβέρνησης η ανταποδοτικότητα του μέτρου έγκειται στο γεγονός ότι θα «μπουν στις τσέπες» 100.000 ανθρώπων που θα δεχθούν να δουλέψουν περισσότερο, επιπλέον 300 δολάρια το μήνα.
Η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου μέτρου θα γίνει μέσω της μείωσης δαπανών σε άλλους τομείς όπως είναι οι «πράσινες» πρωτοβουλίες και την επιβολή πλαφόν στη στήριξη των φοιτητών και των παιδιών σε πολύτεκνες οικογένειες.
Ωστόσο, παραδόξως, το μήνυμα που βγάζουν οι δημοσκοπήσεις και η απόρριψη του μέτρου για μείωση της φορολογίας από τους ψηφοφόρους δεν είναι ξεκάθαρο. Ο φόρος εισοδήματος στη Γαλλία είναι σχεδόν τριπλάσιος από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ (βέβαια διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες χώρες καθώς καλύπτει και τις ασφαλιστικές εισφορές) ενώ η συνολική φορολογική επιβάρυνση ξεπερνάει το 50% του ΑΕΠ και είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη.
Γιατί οι Δανοί θέλουν να πληρώνουν φόρους
Οι Δανοί θέλουν να πληρώνουν φόρους και αυτό είναι θέμα κουλτούρας. Για παράδειγμα έχουν έντονη την αίσθηση της ισότητας και για αυτό δεν θεωρούν «cool» το να οδηγούν Ferri στο κέντρο της Κοπεγχάγης. Το δεύτερο θέμα είναι πρακτικό. Οι Δανοί εκτιμούν ιδιαίτερα τον πλούτο και είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι ότι αυτό κοστίζει χρήματα (και φόρους). Όπως σημειώνει o Rene Christensen από το κόμμα DPP (Danish People’s Party), «η υψηλή φορολογία διασφαλίζει ότι οποιαδήποτε βρεθεί σε οικονομική δυσχέρεια ή αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας θα λάβει την απαιτούμενη υποστήριξη».
Σύμφωνα με τον Rune Subager, καθηγητή πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο Aarthus, το πρόβλημα με αυτά τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση είναι ότι οι Δανοί πρέπει να επιλέξουν μεταξύ μιας συγκεκριμένης κατάστασης πλούτου (την οποία αγαπούν ιδιαίτερα) και του να πληρώνουν ελάχιστα λιγότερους φόρους.
