Ροή
Τις τελευταίες μέρες με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ έχει γίνει πολύ κουβέντα γύρω από τη φορολογία. Με «υπόθεση εργασίας» ότι η φορολογία είναι ο μεγάλος εχθρός της ελληνικής, ίσως και κάθε άλλης κοινωνίας. Και τις υποσχέσεις βέβαια διαχρονικά και διαδοχικά να διαψεύδονται η μία μετά την άλλη.
Είναι αλήθεια ότι το κόστος που πληρώνουμε μέσω της φορολογίας για τις υπηρεσίες που παράγει και προσφέρει το ελληνικό κράτος είναι δυσβάστακτο και δυσανάλογο. Πληρώνουμε ένα τεράστιο μέρος από το μηνιαίο εισόδημα μας στο κράτος αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να πληρώνουμε ιδιωτικά ιατρεία, να πληρώνουμε φροντιστήρια για την εκπαίδευση των παιδιών μας, ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς γιατί οι δημόσιοι δεν έχουν θέσεις, να έχουμε όλοι από ένα αυτοκίνητο γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς προσφέρουν κακές υπηρεσίες, να πληρώνουμε ενοίκια για τους φοιτητές γιατί δεν υπάρχουν εστίες, το πλαίσιο στήριξης των ανέργων να αφορά μόνο το 15% αυτών, και πάρα πολλά ακόμα.
Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να πληρώνω ούτε ένα ευρώ για υπηρεσίες που δεν λαμβάνω.
Τις υπηρεσίες αυτές όμως τις θέλω. Θέλω σύγχρονη δωρεάν παιδεία, θέλω ανθρώπινες δωρεάν υπηρεσίες υγείας, θέλω στήριξη στους αδύναμους από εμάς. Εν τέλει θέλω μια χώρα που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη της να προοδεύει οσο περισσότερο μπορεί ανεξάρτητα από το περιβάλλον που έχει γεννηθεί ή τις δυσκολίες που έχουν τύχει στον δρόμο του.
Κάπως έτσι αρνούμαι να αποδεχτώ ότι η χώρα μου δεν μπορεί να παρέχει αυτό το κοινωνικό πλαίσιο στήριξης. Δεν γίνεται να αποδεχτώ την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης στο όνομα της αναγκαίας μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών. Δεν γίνεται να αποδεχτώ την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας γιατί τα νοσοκομεία μας δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ σωστά. Δεν γίνεται να αποδεχτώ την ιδιωτικοποίηση της παιδείας επειδή τόσο καιρό δεν μπορούμε χωρίς παραπαιδεία. Δεν γίνεται να αποδεχτώ ότι θα ζω σε μια χώρα με τεράστιες ανισότητες ευκαιριών επειδή τόσα χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε στοιχειωδώς τη δουλειά μας.
Με όσους αποδέχονται αυτή τη ζούγκλα είμαι απέναντι και θέλω να προχωρήσω μπροστά με όσους μπορούν και έχουν τη διάθεση να κάνουν όσα δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια.
