Ροή
Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι οι οποίοι οδήγησαν τον Τούρκο πρόεδρο να επισπεύσει την εκλογική διαδικασία και να μεταφέρει την διεξαγωγή των εκλογών ενάμιση περίπου έτος πιο νωρίς. Η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να καταδειχθεί καθαρά και στην δικαιολόγηση της επίσπευσης της διαδικασίας. Οι δύο λόγοι που επικαλείται κυρίως είναι η οικονομία και οι εξελίξεις στην Συρία.
Στην πραγματικότητα οι λόγοι είναι τρείς ένας εσωτερικός, και δύο εξωτερικοί. Ο εσωτερικός επιφανειακά έχει να κάνει με την οικονομία αλλά επεκτείνεται και στην επιλογή εσωτερικού κύριου αντιπάλου. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το εξωτερικό, και ιδιαίτερα με τις εξελίξεις στην Συρία, αλλά όπως έχει αποδείξει τόσο στην ρητορική του όσο και με τις πράξεις του το μέτωπο της Συρίας συνδέεται άμεσα και με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο (Κύπρος) και στο Αιγαίο (Ελλάδα).
Εάν θα ήθελε κάποιος να προσεγγίσει επιγραμματικά τα παραπάνω θα καταδείξει με τον πλέον σαφή τρόπο τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο Τούρκος πρόεδρος αλλά και τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες έχει οδηγήσει με τις πολιτικές του την χώρα του.
Αναφορικά με την εσωτερική κατάσταση. Η οικονομία της Τουρκίας εμφανίζει όλα εκείνα τα σημεία εσωτερικής κατάρρευσης, με φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό, υποτίμηση της τουρκικής λίρας σε ιστορικά χαμηλά και κυρίως ένα από τα μεγαλύτερα σε παγκόσμιο επίπεδο έλλειμα τρεχουσών συναλλαγών (δηλαδή αξία της σχέσης εισαγωγών – εξαγωγών). Η συγκεκριμένη κατάσταση, σε συνδυασμό με μία πλασματική ανάπτυξη η οποία βασίζεται στην κατανάλωση – για τον λόγο αυτό ο Τούρκος πρόεδρος απαιτεί έναντι πάσης μακρο-οικονομικής λογικής – να πιέζει την κεντρική τράπεζα να κρατάει τα επιτόκια χαμηλά – οδηγούν σε μία κατάσταση στην οποία ο πληθωρισμός καλπάζει, και οι αγορές να υποβαθμίζουν το αξιόχρεο της χώρας σε επίπεδα «σκουπιδιών». Με λίγα λόγια η τουρκική οικονομία εάν δεν υπάρξουν σημαντικές παρεμβάσεις, επί το αντιλαϊκότερο αναμένεται να αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες καταστάσεις στο άμεσο μέλλον. Άρα, η επιλογή επίσπευσης των εκλογών αποτελεί μία λύση ανάγκης διότι η πιθανότητα είναι το 2019 να είναι ένα πολύ δύσκολο έτος στον οικονομικό τομέα για με ότι αυτό συνεπάγεται για την εκλογική ισχύ του Τούρκου προέδρου.
Κατά συνέπεια η επιλογή του χρόνου των εκλογών είναι η ενδεδειγμένη εάν κάποιος δεχθεί πως η Τουρκία θα αντιμετωπίσει είτε μεγάλη οικονομική κρίση είτε θα αναγκαστεί να λάβει δύσκολα οικονομικά μέτρα στους επόμενους μήνες είτε θα υπάρξει κάποιος συνδυασμός των παραπάνω. Επεκτείνοντας το επιχείρημα είναι σαφές πως ο Τούρκος πρόεδρος προτιμάει να αντιμετωπίσει τον Κεμάλ Κιλιντζάρογλου τώρα παρά την ανερχόμενη υπερ-εθνικίστρια Μεράλ Αξενέρ στο άμεσο μέλλον.
Κινούμενοι στο εξωτερικό πλαίσιο τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα για την Τουρκία. Η ακροβασίες της Άγκυρας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην Συρία, η προσπάθεια εκφοβισμού της Λευκωσίας αναφορικά με την αποδοχή του ρόλου της Τουρκίας στο ενεργειακό παίγνιο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και η προσπάθεια εκβιασμού των ΗΠΑ και της Δύσης αναφορικά με το Κουρδικό, ενόψει των τελικών διευθετήσεων στην Συρία οδηγούν τον Τούρκο πρόεδρο στην απόφαση να ξεκαθαρίσει τις εσωτερικές ισορροπίες, να αναλάβει τις προεδρικές υπερ-εξουσίες για να προχωρήσει στην τελική φάση του σχεδιασμού του.
Ανακεφαλαιώνοντας, η προκήρυξη πρόωρων εκλογών θα επιτρέψει στον Τούρκο πρόεδρο, υποβοηθούμενο από το αποτέλεσμα:
(α) Να κυβερνήσει ως πρόεδρος με υπερ-εξουσίες όπως προβλέπεται μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα. Έτσι ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να άρει την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με την οποία κυβερνάει την Τουρκία από το καλοκαίρι του 2016.
(β) Να εξουδετερώσει την αντιπολίτευση, ή ότι υπάρχει από αυτή, και να προλάβει εξελίξεις με την ανάδειξη νέων επικίνδυνων εσωτερικών πολιτικών αντιπάλων.
(γ) Να προλάβει την περεταίρω επιδείνωση της τουρκικής οικονομίας έτσι ώστε να μην χάσει την εκλογική του δύναμη εάν η χώρα του εισέλθει στην δίνη μίας οικονομικής κρίσης τους επόμενους μήνες. Φυσικά να μπορέσει να λάβει σκληρά μέτρα προς την αντιμετώπιση αυτής, αλλά με τις εκλογές πίσω του και όχι μπροστά του.
(δ) Να μπορέσει να διαχειριστεί όπως νομίζει το ζήτημα των Κούρδων, το Συριακό γενικότερα αλλά και τις σχέσεις του με ΗΠΑ και Ρωσία. Να μπορέσει απερίσπαστος πλέον να εκτυλίξει την πολιτική του στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.
Με βάση όλα τα παραπάνω και λαμβανομένου υπόψη πως η νομοθεσία διεξαγωγής των εκλογών είναι έτσι «διαρρυθμισμένη» ώστε να μην αφήνει κανένα περιθώριο «μη αρεστού» αποτελέσματος για την ηγέτη της Τουρκίας εκτιμάται πως:
(α) Ο Τούρκος πρόεδρος θα κερδίσει την εκλογική διαδικασία και θα συνεχίσει να αποτελεί τον κυρίαρχο του εσωτερικού παιγνίου ισχύος στην χώρα μεταβάλλοντας το πολιτικό σύστημα σε προεδρικό, και αυτόν σε απόλυτο άρχοντα της χώρας με συνταγματική και δημοκρατική επίφαση.
(β) Η ρητορική αλλά και πρακτική της Άγκυρας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο θα είναι προκλητικότατη, όχι μόνο από την συμπολίτευση αλλά και την αντιπολίτευση η οποία συναγωνίζεται σε λαϊκισμό και εθνικισμό την κυβερνώσα συμμαχία (ΑΚΡ και ΜΗΡ «Γκρίζοι Λύκοι»)
(γ) Η πιθανότητα δημιουργίας συνθηκών «ελεγχόμενης και συνεχόμενης κρίσης» με την Ελλάδα είναι μεγάλη.
(δ) Ακόμα και εάν η Τουρκία δεν τεντώσει το σχοινί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα με την Ελλάδα, οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα για την χώρα μας είναι στην ουσία αδιάφορο αφού η Τουρκία αυτά που κάνει και λέει ΔΕΝ τα χρησιμοποιεί μόνο ευκαιριακά και για εσωτερική κατανάλωση αλλά έχει χαράξει ξεκάθαρη στρατηγική η οποία σκοπό έχει την πλήρη αιχμαλωσία της Κύπρου και την «Φινλανδοποίηση» της Ελλάδας.
(ε) Ο Ελληνισμός θα πρέπει να πρέπει να επιδείξει αποφασιστικότητα και ετοιμότητα στην αντιμετώπιση ελεγχόμενης κρίσης στρατιωτικής φύσης στο Αιγαίο και μείζονας κρίσης πολιτικής και στρατιωτικής φύσεως και υφής στην Κύπρο.
Σε κάθε περίπτωση, δυστυχώς για την χώρα μας αλλά και την ευρύτερη περιοχή δεν υπάρχει επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα στην Τουρκία, η Άγκυρα είτε με Κεμαλικούς είτε με Νεοθωμανούς φαίνεται να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μία αναθεωρητική δύναμη η οποία έχει την δυνατότητα – έτσι πιστεύει – να αλλάξει τα γεωπολιτικά δεδομένα τις ισορροπίες και τις συνθήκες.
