Ροή
Στην πολιτική γενεαλογία της Αριστεράς «Εν Αρχή ήν το ΚΚΕεσ.». Και μετά, όπως συνεχίζουν οι Αγίες Γραφές, «Το ΚΚΕεσ. εγέννησε Ενιαίο Συνασπισμό», ο «Ενιαίος Συνασπισμός εγέννησε Συνασπισμό», «Ο Συνασπισμός εγέννησε ΣΥΡΙΖΑ». Ο «ΣΥΡΙΖΑ-βρέφος» εγέννησε «ΣΥΡΙΖΑ Αγανάκτηση», αυτός με την σειρά του «εγέννησε ΣΥΡΙΖΑ Ηρωική Εξουσία Α» και τέλος «ΣΥΡΙΖΑ Ηρωική Εξουσία Α εγέννησε ΣΥΡΙΖΑ ρεαλιστική εξουσία Β».
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ Εξουσία σβήνει τρία κεράκια, είναι σκόπιμο να αναρωτηθούμε τι έμεινε από όλη αυτή τη διαδρομή. Είναι η γενετική κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ γραμμένη στο DNA του και συνεπώς μένει απαράλλακτη; Ή μήπως, τελικά, είχε δίκιο ο «βιολόγος του Στάλιν», ο Τροφίμ Λυσένκο ο οποίος θεωρούσε ότι τα γονίδια προσαρμόζονται μέσα και από την πάλη των τάξεων; Τι έκανε στον Σύριζα το ραντεβού με την ιστορία και η εμπειρία της εξουσίας;
Η επίσημη γραμμή – αυτήν στην οποία θα ήθελαν να πιστεύουν οι περισσότεροι σύντροφοι - είναι αυτή του αγνού ιδεολόγου ο οποίος παλεύει με εχθρούς πολύ ισχυρότερους από αυτόν· αναγκάζεται να ξαποστάσει προκειμένου να ξαναπιάσει τον αγώνα αργότερα. Αυτό ισχύει σίγουρα για το κεντρικό του αφήγημα, αυτό που τον οδήγησε από το 4% στην εξουσία – την αντίσταση στα μνημόνια και την αντίδραση στην κρίση. Η ανάγκη για «κωλοτούμπα» δεν προέκυψε από την κυνική αξιοποίηση θεμάτων για να εξαγοράσει την λαϊκή ψήφο, αλλά οφειλόταν σε νεανικό ιδεαλισμό: Ο Αη-Γιώργης ορμάει στον Δράκο χωρίς δεύτερη σκέψη· νοιάζεται πάνω από όλα για την αιχμάλωτη πριγκιποπούλα. Η οποία, βεβαίως, ακόμη και τώρα, θα έχει κάθε λόγο να προτιμήσει τον θαρραλέο Άγιο από τους συνετούς που την συμβούλευαν να μελετήσει μεθόδους εξημέρωσης του Δράκου.
Η επίσημη γραμμή δηλαδή αποκηρύσσει τον Λυσένκο. Το DNA του ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε. Απλώς τώρα συνοδεύεται και από δόσεις σύνεσης και αυτογνωσίας. Το απέδειξε -και θα το αποδεικνύει κάθε 5 Ιουλίου- η σύζυγος του Πρωθυπουργού. Και Θάρρος και Συναίσθημα. Και Κώστας Καζάκος και Μάρθα Βούρτση.
Είναι όμως έτσι; Δεν είναι όλα αυτά υπερβαλλόντως βολικά και εύκολα;
Αφού θέσαμε το θέμα με επιστημονικούς όρους, οφείλουμε να το απαντήσουμε εξίσου επιστημονικά. Να εξετάσουμε, λοιπόν, 3-4 θέματα που εξαρχής χαρακτήριζαν την «ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ» και δεν επηρεάζονταν από μνημονιακούς δράκους. Είναι σε τέτοια θέματα, όπου αλλαγές θέσεις δεν υπαγορεύονταν ούτε από μνημόνια ούτε από την καθυστερημένη ωρίμανση, στα οποία θα καταλάβουμε τι έκανε η εξουσία στο Σύριζα.
Όσοι θυμόμαστε τους προγόνους του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε πρόβλημα να απαριθμήσουμε τέτοια θέματα. Είναι αυτά που λέγαμε «μπορεί να μην καταλαβαίνουν οικονομικά, αλλά τουλάχιστον, θα προωθήσουν το “χ”». Είναι τα θέματα που χαρακτήριζαν κάποτε τη ανανεωτική αριστερά πρωτίστως ως ανανεωτική: ο διεθνισμός, οι ανοικτοί ορίζοντες, η αξιοκρατία, τα δικαιώματα, η σχέση με την Εκκλησία, η ψυχραιμία στα «εθνικά».
Όταν το ΠΑΣΟΚ έθεσε θέμα ταυτοτήτων αυτός που έδωσε την μάχη ήταν ο Πέτρος Κουναλάκης. Όταν οι άλλοι έτρεχαν στα συλλαλητήρια, οι πιο σοβαρές φωνές αυτοσυγκράτησης ήταν αριστερές. Στην καταγγελία του ρουσφετιού η Αριστερά ήταν πάντα πιο πειστική.
Μέσα σε τρία χρόνια κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ-Εξουσία Β είχε πολλές ευκαιρίες να προωθήσει το πολιτισμικό του πρόγραμμα: Να λύσει το μακεδονικό. Να μας δώσει νέες ταυτότητες. Να σταματήσει το ρουσφέτι. Να διαχωρίσει το κράτος από την Εκκλησία.
Όμως τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε ακόμη. Ο εναγκαλισμός με τα ράσα γίνεται όλο και πιο τοξικός. Οι ταυτότητες παραμένουν ως είχαν. Το μακεδονικό φαίνεται να χάνεται μέσα σε μικροκομματικούς υπολογισμούς. Ως προς τα ρουσφέτια και την άλωση του κράτους, υιοθετείται η παλαιοκομματική άποψη ότι όσα κάνουν «καλοί άνθρωποι» είναι καλώς καμωμένο -ακόμη και αν κατήγγελλαν ακριβώς τις ίδιες πράξεις όταν τις έκαναν οι άλλοι. «Δεν φτάνει η κυβέρνηση, απαιτείται και ο έλεγχος του κράτους».
Δυστυχώς για όλους μας, ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία έχει βαλθεί να αποδείξει ότι είχε δίκιο ο Λυσένκο. Τρία χρόνια στην εξουσία αρκούν για να μετατραπεί σε ένα κακέκτυπο κόμματος του παλιού κομματικού συστήματος. Ακόμη χειρότερα, πρακτικές που τουλάχιστον οι άλλοι τις έκαναν στα μουλωχτά και απολογητικά, τώρα γίνονται ξεδιάντροπα και ανοικτά.
Αντί να ανανεώνει το πολιτικό σύστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ το αναπαλαιώνει και το αναζωογονεί.
Δεν έγινε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ χειρότερος. Μας έκανε χειρότερους όλους μας.
