Ροή
Το χαρτονόμισμα είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση συλλογικής αυταπάτης που υποβάλλεται στα άτομα και στους λαούς και τους δημιουργεί την αίσθηση ότι όποιοι κρατούν αυτό το ασήμαντο χρωματιστό χαρτάκι είναι σα να κρατούν στα χέρια τους μεγάλες ποσότητες υλικών αγαθών και υπηρεσιών. Αυτή η αυταπάτη λειτουργεί αποτελεσματικά όσο την πιστεύουν οι συναλλασσόμενοι. Όμως τι κρύβεται πίσω από αυτό το χαρτάκι που του δίνει αγοραστική δύναμη;
Στην πραγματική οικονομία πρέπει να αντιστοιχίζεται σε ανάλογες ποσότητες χρυσού και συναλλάγματος που βρίσκονται αποθηκευμένα στα χρηματοκιβώτια της Κεντρικής Τράπεζας και στο επίπεδο των ιδεών και των πολιτικών συστημάτων αντιστοιχίζεται στην ποιότητα των αξιών, των οραμάτων και των αρχών που βρίσκονται... αποθηκευμένες στη συνείδηση ατόμων και λαών. Και στις δυο περιπτώσεις αν κλονιστεί η πίστη λόγω... ελλείψεως επαρκών αποθεμάτων τότε το μεν χαρτονόμισμα γίνεται χρωματιστό... χαρτί υγείας και στο επίπεδο των πολιτικών συστημάτων η Δημοκρατία γίνεται ένα ωραίο κούφιο κέλυφος που γεμίζει τις αμμουδιές και όλοι το πατούν και το προσπερνούν αδιάφοροι.
Αυτός είναι ο μέγας κίνδυνος της Δημοκρατίας, ότι πολύ εύκολα χάνει την μέσα του σάρκα και γίνεται κέλυφος. Η Δημοκρατία στις μέρες άραγε διατηρεί κάποια αξία και από ποια ποιοτικά αποθέματα μπορεί να αντλήσει κύρος και συναλλακτική πίστη; Φοβάμαι πως είναι άδειο κέλυφος. Με τι κύρος μπορεί να σταθεί η Δημοκρατία στην οδό Ερμού για να εμποδίσει τα ευτραφή, ευζωϊκά παιδάκια που άφησαν τα κουβαδάκια τους στις παραλίες και πήραν τα σφυράκια, ανέβηκαν στο Σύνταγμα και κοπανάνε ρυθμικά τις τζαμαρίες και τα πεζοδρόμια; Όταν τα έβλεπα στο παιχνίδι τους γελούσα γιατί μου έρχονταν στο νου το γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι των νηπιαγωγείων ''Είναι φίλοι τ' Αη- Βασίλη τα νανάκια τα μικρά / Όλη μέρα κοπανάνε τάκα-τάκα τα σφυριά...''.
Με ποιο λοιπόν κύρος να μπει η Δημοκρατία στον Άρειο Πάγο και να φωνάξει.: ''Εεε... κυρίες μου! Τι το περάσατε εσείς εδώ πέρα;''. Πώς να μπει στα υπουργεία, στα Πανεπιστήμια, στις υπηρεσίες, στα νοσοκομεία, στις κρατικές επιτροπές αξιολόγησης έργων τέχνης και άλλων έργων; Με όλα αυτά δεν λέω να εγκαταλείψουμε το δημοκρατικό σύστημα γιατί όπως και να το κάνουμε λύνει περισσότερα προβλήματα από όσα δημιουργεί. Θέλει διαρκή συντήρηση. Ιδίως προσοχή χρειάζεται η λειτουaργία του βιολογικού καθαρισμού και σκέφτομαι ότι το μόνο πολιτικό σύστημα που διαθέτει αποχέτευση και βιολογικό καθαρισμό είναι η Δημοκρατία.
Τουλάχιστον θεσμοθετημένα κάθε τέσσερα χρόνια την ημέρα των εκλογών ξεβουλώνουν τα φρεάτια και τα βοθρολύματα φεύγουν στο πέλαγος. Παρατηρούνται σοβαρές βλάβες στον βιολογικό καθαρισμό της δημόσιας ζωής (που παραμένουν ανεπισκεύαστες) με αποτέλεσμα το θέαμα που βάζει ο νους σας. Ας προσέξουμε όλοι μας τον βιολογικό καθαρισμό της Δημοκρατίας και σήμερα που γιορτάζει να της ευχηθούμε χρόνια πολλά.
