Ροή
Την προηγούμενη εβδομάδα συνόδευσα τον πρωθυπουργό στην πρώτη δημόσια εκδήλωση της «Προοδευτικής Συμμαχίας», του συνεργατικού σχήματος που συγκρότησαν βουλευτές της Αριστεράς, των Σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Απεύθυναν εκεί χαιρετισμό ο Πρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών ευρωβουλευτών Τζιάνι Πιτέλα, ο πρωθυπουργός της Βαλλονίας, της περιφέρειας του Βελγίου που αντιστάθηκε στην κύρωση της CETA, η επικεφαλής των Πράσινων ευρωβουλευτών Σκα Κέλλερ και ο υποψήφιος των Γάλλων Σοσιαλιστών για την προεδρία Μπενουά Αμόν. Βασικός ομιλητής ήταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Πρόκειται για την έμπρακτη αναγνώριση της ανάγκης αλλαγής των συσχετισμών στην Ευρώπη και του κεντρικού ρόλου της ελληνικής κυβέρνησης στην προσπάθεια αυτή. Με άλλα λόγια, για την ανάγκη απεμπλοκής των Σοσιαλδημοκρατών από τον εναγκαλισμό τους με τα συντηρητικά, νεοφιλελεύθερα κόμματα στο πλαίσιο των «μεγάλων συνασπισμών» μαζί τους και την συγκρότηση μίας νέας προοδευτικής συμμαχίας με την Αριστερά και την Οικολογία.
Έχω συνοψίσει το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Σοσιαλδημοκρατία στην ήπειρο μας –και όχι μόνον- ως την επιλογή ανάμεσα στην «πασοκοποίηση» ή την «κορμπινοποίησή» της. Η πρώτη επιλογή σηματοδοτεί τη συνέχιση της ταύτισης με το νεοφιλελευθερισμό και συνεπάγεται την εξαέρωση της, όπως συνέβη εμβληματικά στη χώρα μας αλλά και στο κόμμα του κυρίου Ντάισενμπλουμ στην Ολλανδία. Η δεύτερη συνίσταται στην επιστροφή της σε προοδευτικές θέσεις και την επανασύνδεση με τις ιστορικές της ρίζες και τα συνδικάτα. Η επιλογή αυτή οδήγησε τους Εργατικούς στην μεγαλύτερη αύξηση των ποσοστών τους στις εκλογές από την επικράτηση του Άτλι επί του Τσώρτσιλ το 1945.
Η πρόσφατη δήλωση της Προέδρου της ΔΗΣΥ δείχνει πως ό,τι απέμεινε από τη Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει αποφασίσει ακόμη την απελευθέρωσή της από τις πολιτικές –και όσους ανεξίτηλα ταυτίστηκαν με αυτές-συμπόρευσης με την Νέα Δημοκρατία των κυρίων Σαμαρά και Μητσοτάκη. Η αναφορά της στην ανάγκη «στρατηγικής ήττας» του ΣΥΡΙΖΑ και όχι του νεοφιλελευθερισμού δείχνει ότι λίγα αντιλαμβάνεται και λιγότερα προτίθεται να πράξει για τον επαναπροσανατολισμό του κόμματός της. Μένει να δούμε αν αυτή η επιλογή είναι απότοκη κοντόφθαλμου τακτικισμού ή μια συνειδητή, πεισιθάνατη απόφαση για την αυτοκτονία της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
