Ροή
Έγραφε, ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης στα «Ανοιχτά Χαρτιά»:
«Δυστυχώς, στον αιώνα των ταξινομημένων ιδεολογιών, ζούμε με ετικέτες.
Όπως δεν πιστεύω ότι οι εθνικιστές είναι οι μόνοι που αγαπούν την Ελλάδα…
Δεν πίστεψα ποτέ ότι η Αριστερά είναι η μόνη που έχει τίτλους να επαγγέλλεται την Κοινωνική Δικαιοσύνη».
Η Αριστερά σε παγκόσμια κλίμακα μέσα στην αυταπάτη που ζει και κινείται αρνείται διαρκώς να αντιληφθεί την πραγματικότητα και τις ανάγκες της κοινωνίας. Έχει κατασκευάσει τρεις σημαντικούς μύθους. Πρώτον, ό,τι πρεσβεύει είναι αξιωματικά προοδευτικό. Δεύτερον, πάντοτε μιλάει εξ ονόματος και δια λογαριασμό του λαού σαν ο μόνος γνήσιος εκφραστής του. Και τρίτον ότι μόνο αυτή εκφράζει το κοινωνικό πρόσωπο της διακυβέρνησης. Μόνο αυτή έχει κοινωνικές ευαισθησίες.
Αλλά, το παλιό δίπολο Δεξιά-Αριστερά δεν τραβάει πλέον. Δεν συγκινεί πολίτες και κοινωνίες. Γιατί οι παλιές διαχωριστικές γραμμές ξεθώριασαν. Σαν τις κόκκινες γραμμές της σημερινής κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
Τώρα η μάχη στην Ευρώπη έχει αποκτήσει καινούργια χαρακτηριστικά. Γίνεται ανάμεσα στις φιλοευρωπαϊκές φιλελεύθερες δυνάμεις και στους ευρωφοβικούς λαϊκιστές που εκπροσωπούν και εκφράζονται μέσα από τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Που υπηρετούν είτε βρίσκονται στην άκρα δεξιά είτε στα αριστερά την πιο βαθιά συντήρηση. Γιατί και τα δύο άκρα έχουν άμεσες αναφορές στον εθνικό απομονωτισμό και σε έναν ακατάσχετο κρατικό παρεμβατισμό.
Αυτή η μάχη δόθηκε και στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ισπανία, στην Ολλανδία και στη Γαλλία.
Στις δύο πρώτες, ο λαϊκισμός νικήθηκε κατά κράτος. Απογοητεύοντας, τους εδώ εκφραστές του. Θυμόμαστε όλοι ποιοι υποστήριζαν τους γραφικούς Podemos στην Ισπανία και ποιοι ήθελαν νίκη Βίλντερς στην Ολλανδία με σκοπό να φέρει αναστάτωση στην Ευρώπη.
Στη Γαλλία απομένει ο δύσκολος δεύτερος γύρος την Κυριακή. Όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη, κεντροδεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες στηρίζουν και υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Μακρόν κόντρα στο λαϊκισμό Λεπέν. Χωρίς τους αστερίσκους και τις υποσημειώσεις αυτών που στήριξαν Μελανσόν στη λογική «όπου φυσάει ο άνεμος πάω» ύστερα από περιπλάνηση σε άλλες υποψηφιότητες.
Είναι σίγουρο ότι ο λαϊκισμός στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία θα υποστεί μία ακόμη ήττα με την εκλογή στην Προεδρία του Εμανουέλ Μακρόν. Στην Ελλάδα με τις επόμενες εκλογές. Που όσο και αν κάποιοι τις ξορκίζουν δεν θα αργήσουν. Γιατί αποτελούν πλέον εθνικό μονόδρομο.
Αλλά δεν πρέπει να καθησυχάσουμε. Ο αγώνας δεν κρίθηκε ακόμη. Δυστυχώς, οι δυνάμεις του λαϊκισμού και της ευρωφοβικότητας στον πρώτο γύρο των εκλογών συγκέντρωσαν στη Γαλλία του Διαφωτισμού ποσοστό κοντά στο 40%.
Και σε αυτό δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών όλοι εμείς που πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Στην ανάγκη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Γιατί με τις καθυστερήσεις, με την έλλειψη στιβαρών πολιτικών ηγεσιών πάψαμε να εμπνέουμε. Αφήσαμε χώρο στις δυνάμεις αυτές που πρεσβεύουν τους εθνικούς εγωισμούς. Τις πολιτικές του απομονωτισμού. Του «μόνοι μας μπορούμε καλύτερα».
Γιατί, αναβάλλαμε την οικονομική ένωση και μείναμε στη νομισματική.
Γιατί, δεν προχωρήσαμε σε κοινή εξωτερική πολιτική. Κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Κοινή πολιτική κατά της τρομοκρατίας. Κοινό ευρωπαϊκό στρατό που θα φυλάει τα ευρωπαϊκά σύνορα.
Γιατί, δεν προβάλλαμε τη Δημοκρατία και την Ειρήνη που απολαμβάνουν οι λαοί της Ευρώπης 70 χρόνια τώρα.
Γιατί, καθυστερήσαμε την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση που θα εμπνεύσει τους λαούς της Ευρώπης.
Και θα συμβάλλει αποφασιστικά στην οριστική νίκη κατά του λαϊκισμού και της ευρωφοβικότητας.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
