Ροή
Για να λέω του στραβού το δίκιο, δεν έχω πάει ποτέ μου στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Διαβάζοντας σχετικά με αυτό έμαθα πως είναι πόλη που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που έφτασαν ως πρόσφυγες στην περιοχή. Η αλήθεια είναι πως μικρή περιέργεια θα είχα για το Ωραιόκαστρο και τους Ωραιοκαστρίτες, αν ορισμένοι άνθρωποι δεν αποφάσιζαν να βγάλουν όλα τους τα απωθημένα πάνω σε μικρά παιδάκια που δεν είναι Ελληνόπουλα και στη συνέχεια να «κλαίνε» επειδή τους λένε ρατσιστές.
Προσέξτε τι έγινε τώρα: ορισμένοι γονείς, οι οποίοι αποτελούν το ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου μαζεύτηκαν και αποφάσισαν πως ορισμένα παιδιά μεταναστών, τα οποία δεν ήρθαν από επιλογή στον τόπο μας, δεν θα ενταχθούν στο σχολείο της περιοχής και μάλιστα μετά το πέρας των σχολικών μαθημάτων, σε πρώτη φάση. Προσέξτε τη διατύπωση: τα παιδιά δεν θα ενταχθούν και επιμείνει το κράτος να τα εντάξει, τότε οι γονείς θα προβούν σε κατάληψη του σχολικού κτιρίου.
Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να μην τους λένε ρατσιστές και οργίζονται από το shitstorm που ακολούθησε την εξωφρενική τους ανακοίνωση. Θα μου πείτε, είναι οι πρώτοι ή οι τελευταίοι που θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο σε αυτή τη χώρα της παράνοιας; Όχι, δεν είναι και μάλλον δεν θα είναι και οι τελευταίοι. Πλην όμως, η ανακοίνωσή τους είναι απαράδεκτη, ρατσιστική, αντιθεσμική και, αν μου επιτρέπετε, απάνθρωπη.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως ορισμένες ανησυχίες. Για παράδειγμα: είναι τα παιδάκια αυτά που θα ενταχθούν στο δημοτικό σχολείο εμβολιασμένα; Πολύ εύλογο το ερώτημα! Η πολιτική όμως είναι η τέχνη του εφικτού, κατά το γνωστό κλισέ. Ακόμα και αν δεν είναι-πράγμα που από αρμόδιες πηγές διαψεύδεται-η πολιτεία έχει τις δομές και τα μέσα να φροντίσει για κάτι τέτοιο εν ριπή οφθαλμού και είναι κάτι ιδιαίτερα απλό να γίνει. Όποιος πει το αντίθετο, απλώς δεν σκέφτεται πολιτικά.
Πέραν των υγειονομικών ανησυχιών, ποιο είναι το άλλο επιχείρημα; Πώς μικρά παιδιά του δημοτικού θα αλλοιώσουν την εθνοτική σύνθεση της τάξης; Πως αποτελούν κίνδυνο για τα μικρά παιδάκια των ωραίων ως Ελλήνων Ωραιοκαστριτών; Ότι η θρησκεία τους αντιβαίνει σε αυτή των παιδιών τους; Προσπαθώ, πραγματικά, να καταλάβω τι στο καλό συμβαίνει στα κεφάλια αυτών των ανθρώπων και ομολογώ πως δεν βρίσκω κατανοητή απάντηση πέρα από το ότι διακατέχονται από το γνωστό σύνδρομο NIMBY. Not In My BackYard, με άλλα λόγια, όχι στα πόδια μου. Αν ήταν σε κάποιο άλλο δημοτικό σχολείο μπορεί και οι Ωραιοκαστρίτες να το έκαναν γαργάρα, αλλά τώρα τους καίει.
Πέρασα τρία χρόνια της ζωής μου στη Γερμανία για να πάρω το πτυχίο μου. Σαφές, η Γερμανία δεν είναι Ελλάδα. Αλλά αυτό δεν είναι το επιχείρημα για να εμποδίζουμε την ένταξη των μεταναστών στις κοινωνίες μας. Στη Γερμανία, με εξαιρέσεις ομολογουμένως, το μείγμα λειτουργεί και μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς γίνονται πρώτης τάξεως επιστήμονες, στελέχη και επαγγελματίες, χωρίς η καταγωγή ή το δόγμα τους να αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για την ανέλιξή τους. Ένα βασικό στοιχείο που πρέπει να συγκρατούμε: ο άνθρωπος που έφυγε από τη χώρα του, χωρίς πάντα να είναι απολύτως δική του η επιλογή, είναι πολύ πιο επικίνδυνος όσο μένει στο περιθώριο και καταδικάζεται σε αιώνια διαχείριση της μιζέριας του, όχι όταν μπαίνει στο κοινό κάδρο μιας κοινωνίας.
Είναι αλήθεια πως ακόμα και η πρόθεση του υπουργείου για χρήση των αιθουσών το μεσημέρι, από τις 2 έως τις 6 και η προοδευτική ένταξη αυτών των παιδιών στο Δημοτικό Σχολείο μπορεί να έχει προβλήματα. Υπάρχουν όμως ορισμένα πεδία, στα οποία δεν χωρά μικροπολιτική. Η πρόσβαση μικρών παιδιών που έκαναν ένα τεράστιο ταξίδι χωρίς να το επιλέξουν σε στοιχειώδεις δομές εκπαίδευσης είναι ένα από αυτά και για εμένα είναι τουλάχιστον θεμελιώδες να μην το διαπραγματεύομαι. Και είναι επίσης θεμελιώδες να μην γουστάρω την «τσαμπουκαλίδικη» λογική των γονέων του Ωραιοκάστρου, οι οποίοι απειλούν και με κατάληψη σχολικών μονάδων, σε περίπτωση που δεν περάσει αυτό που θέλουν.
Και μετά θέλουν να μην τους λέμε ρατσιστές… Ας διαλέξουν όμως κάτι να τους λέμε, κυρίως για αισθητικούς λόγους. Γιατί, επί της ουσίας δεν είναι τίποτε διαφορετικό.
