Ροή
Σε παραλίες της Μυκόνου η τιμή για τις ξαπλώστρες στην μπροστινή σειρά είναι 49 ευρώ και για τις επόμενες σειρές 39 ευρώ. Μέχρι εδώ καλά… Ελεύθερη αγορά έχουμε, ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει τι υπηρεσία θα αγοράσει και σε ποια τιμή. Και ο επιχειρηματίας να ακολουθήσει την τιμολογιακή πολιτική που θεωρεί κερδοφόρα.
Το πρόβλημα δεν είναι τα 49 ευρώ για τις ξαπλώστρες. Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτές τις ξαπλώστρες των 49 ευρώ υπήρξα μάρτυρας μια σκηνής που με έκανε να ντραπώ για λογαριασμό του επιχειρηματία που εκμεταλλευόταν το συγκεκριμένο μαγαζί.
Ένας πελάτης μόλις είχε κάτσει στις μπροστινές «ακριβές» ξαπλώστρες, γνώριζε τις τιμές και ήταν έτοιμος να παραγγείλει τον καφέ του (και να τον πληρώσει επιπλέον φυσικά). Στο μεταξύ έβγαλε από την τσάντα του ένα μικρό μπουκάλι νερό του εμπορίου γιατί προφανώς δίψασε ο άνθρωπος…
Δεν πρόλαβε να ακουμπήσει το μπουκάλι στα χείλη του και με αρκετή αγένεια και ύφος -μπορώ να πω - έσπευσε ένας υπάλληλος να του διαμηνύσει σε υψηλό τόνο και παρουσία όλων των υπόλοιπων πελατών ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιεί προϊόντα εκτός του καταστήματος. Μάλιστα απαίτησε να βάλει το νερό στην τσάντα του, κάτι που αναγκάστηκε να κάνει ο πελάτης καθώς από ό,τι φαίνεται ήρθε σε πολύ δύσκολη θέση. Στη συνέχεια, παρήγγειλε νερό από το μαγαζί.
Προφανώς πολλά καταστήματα του είδους διαθέτουν ακόμη και επιγραφές όπου αναφέρεται ότι απαγορεύεται η κατανάλωση προϊόντων που δεν έχουν αγοραστεί από το κατάστημα. Δεκτό. Αλλά εδώ μιλάμε για ΝΕΡΟ. Και για μια άκρως προκλητική αντιμετώπιση από την πλευρά του καταστήματος την οποία ο πελάτης πλήρωσε 49 ευρώ…
Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να κάνουμε μποϊκοτάζ στις ακριβές τιμές όταν πρόκειται για υπηρεσίες πολυτελείας όπως είναι αυτές σε κάποια τέτοια μαγαζιά της Μυκόνου καθώς θεωρώ ότι είναι θέμα ελεύθερης επιλογής. Θα ήταν και πολύ οξύμωρο άλλωστε. Θεωρώ όμως ότι θα έπρεπε να γίνει μποϊκοτάζ στη μη επαγγελματική συμπεριφορά και στους εξαιρετικά αγενείς τρόπους που έχουν υιοθετήσει επιχειρηματίες και υπάλληλοι σε τέτοια μέρη.
Και εμένα μου αρέσει η Μύκονος και μπορεί να έχω κάτσει σε τέτοια μαγαζιά. Και δεν θέλω να φθάσω σε σημείο να τα αποφεύγω από φόβο μήπως μου «επιτεθεί» ο αγενής υπάλληλος. Δυστυχώς το φαινόμενο παρατηρείται σε τέτοιες περιοχές και τέτοιες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, δεν μου έχει τύχει ποτέ να πάω για μπάνιο στην Κινέττα και να μου κάνουν παρατήρηση για το νερό.
Το θέμα είναι πόσο ανεκτό μπορεί να γίνει αυτό και αν υπάρχει ο κίνδυνος να επεκταθεί το φαινόμενο και να γίνουν οι καταναλωτές ακόμη πιο δεκτικοί σε τέτοιες συμπεριφορές, τις οποίες αν και δεν απαγορεύει κανένας νόμος, σίγουρα δεν είναι κοινωνικά υπεύθυνες.
Ελπίζω ότι καμία τσέπη, ακόμη και η πιο γεμάτη, δεν θα ανεχθεί να διευρυνθεί αυτού του είδους η αγένεια.
