Ροή
Νέος γύρος διαπραγμάτευσης, κόφτης, σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, νέα σκληρά μέτρα από τον Σεπτέμβριο και το θέμα του χρέους. Όλα αυτά μαζί με την τραγωδία στην Αίγινα κυριάρχησαν τις προηγούμενες ημέρες στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Και όμως η πιο τρομακτική είδηση των τελευταίων ημερών είναι άλλη και πέρασε και σχετικά στα ψιλά.
Λέει η Eurostat, λοιπόν, ότι πάνω από ένας στους τέσσερις νέους ηλικίας 20-24 ετών στην Ελλάδα (26,1%) δεν έχει απασχόληση, ούτε βρίσκεται σε πρόγραμμα εκπαίδευσης ή κατάρτισης, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015. Το στοιχείο αυτό είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό αν σκεφτεί κανείς τις ακριβώς σημαίνει.
Το 26% των νέων σήμερα δεν κάνει τίποτα απολύτως. Δεν δουλεύει, δεν σπουδάζει, δεν κάνει τίποτα. Απλά υπάρχει. Και αυτό δεν είναι απλό θέμα. Ένα σημαντικό κομμάτι της σημερινής νεολαίας θα καθυστερήσει να αρχίσει ουσιαστικά τη ζωή του. Θα αργήσει δηλαδή να βρει δουλειά, άρα θα αργήσει να έχει δικό του εισόδημα και να έχει ασφάλιση. Ακόμη, θα αργήσει να βρει δικό του σπίτι και να κάνει –αν κάνει- οικογένεια.
Πρόκειται για μια αλυσιδωτή αντίδραση που έχει μακροχρόνιες παρενέργειες στην ζωή και την ελληνική οικονομία. Παρενέργειες οι οποίες είναι, μάλιστα, πιο σημαντικές και από το υψηλό χρέος και από το μεγάλο έλλειμμα.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι άλλοι περίπου 500.000 Έλληνες –κυρίως νέοι- έχουν φύγει από τη χώρα από το 2008 έως και σήμερα, γίνεται ξεκάθαρο πως η Ελλάδα μετατρέπεται με ταχείς ρυθμούς σε μια χώρα γέρων με τους νέους να βρίσκονται είτε στο εξωτερικό, είτε σε… αδράνεια.
Για πολλούς, λύση μπορεί να βρεθεί μέσω της μεταλυκειακής και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Και αυτό διότι αφενός θα μπορέσει να δοθεί σοβαρή κατάρτιση σε ένα «λιμνάζον» εν δυνάμει εργατικό δυναμικό. Αφετέρου μια αναβάθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων μπορεί να φέρει πίσω στη χώρα μας πολλούς νέους επιστήμονες που αναζητούν μια καλή αφορμή για να επιστρέψουν.
«To χάσμα των μισθών της Ελλάδας και του εξωτερικού είναι μεγάλο αλλά το ύψος των απολαβών δεν είναι το βασικό κριτήριο για πολλούς από εμάς», σχολίαζε σε μια κουβέντα νεαρός έλληνας πανεπιστημιακός που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ. «Υπάρχουν πολλοί από εμάς που θα δεχόμασταν να επιστρέψουμε με πολύ λιγότερα λεφτά από αυτά που παίρνουμε. Το σημαντικό είναι η ποιότητα και οι προοπτικές». Και δυστυχώς στην Ελλάδα ούτε ποιότητα ούτε προοπτικές υπάρχουν.
Χρειάζεται λοιπόν μια τρομερή και γενναία μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και από τα πάνω, γιατί διαφορετικά δεν θα μετράμε μια χαμένη γενιά αλλά δύο και τρεις.
