Ροή
Η «καθαρή» έξοδος είναι μια ρομαντική ιδέα για την Ελλάδα, δήλωσε στο insider.gr ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου (IIF), Χουνγκ Τραν, ο οποίος έχει ασχοληθεί ενεργά με την ελληνική κρίση μετέχοντας στις διαπραγματεύσεις τα έτη 2011-2012.
Ερωτηθείς να σχολιάσει την «καθαρή» έξοδο στην οποία στοχεύει η ελληνική κυβέρνηση, ο κ. Τραν υπογράμμισε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό δεδομένης της ενισχυμένης εποπτείας στην οποία θα υπόκειται η χώρα μετά την ολοκλήρωση του προγράμματός της με τους δανειστές.
Παρότι αναγνωρίζει ότι η οικονομία της χώρας βρίσκεται σήμερα σε σημαντικά καλύτερη θέση σε σύγκριση με έναν χρόνο νωρίτερα, που είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο insider.gr, ο κ.Τραν προειδοποιεί ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ανισορροπίες που υπονομεύουν την ανάκαμψη.
Εάν η σημερινή ανάκαμψη στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο συνεχιστεί τον επόμενο χρόνο, ο ίδιος θεωρεί ότι η ελληνική οικονομία έχει σήμερα τα εφόδια για να συνεχίσει να αναπτύσσεται. «Αυτό είναι ένα καλό σενάριο αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΑΕΠ βρίσκεται σήμερα 25% σε σύγκριση με τα προ κρίσης επίπεδα και έχει δύσκολες μεταρρυθμίσεις μπροστά της οι οποίες πρέπει να υλοποιηθούν για να επιστρέψει η χώρα σε βιώσιμη τροχιά ανάπτυξης», προσθέτει.
«Η εγχώρια ζήτηση παραμένει υποτονική και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ανάπτυξη να μην είναι ισορροπημένη, αντιθέτως, εξαρτάται υπερβολικά από τις εξαγωγές. Ταυτόχρονα, το βάρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων δεν επιτρέπει στις τράπεζες να χρηματοδοτούν την πραγματική οικονομία», εξηγεί.
«Βέλτιστα τα πλεονάσματα έως 2%»
Ο κ. Τραν προτείνει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 2%, τα οποία θεωρεί «λιγότερο επώδυνα» από τους συμφωνηθέντες στόχους του 3,5% και μέρος μιας πιο εποικοδομητικής συμφωνίας για την Ελλάδα. Τα εν λόγω πλεονάσματα, σημειώνει, θα πρέπει να συνοδεύονται από σαφείς μεταρρυθμίσεις που η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να υλοποιήσει «καλή τη πίστει», καθώς και από μέτρα ελάφρυνσης του χρέους μέσω επιμήκυνσης των περιόδων αποπληρωμής. «Είναι σημαντικό η Ελλάδα να αποκτήσει τη ιδιοκτησία του προγράμματος και να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους της γι’ αυτό», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τάσσεται δε υπέρ της αποπληρωμής των δανείων του ΔΝΤ με το απόθεμα των 26 δισ. ευρώ που υπολείπεται των κεφαλαίων 86 δισ. ευρώ που έχουν εγκριθεί για την Ελλάδα, εκτιμώντας ότι η χώρα θα ωφεληθεί λόγω των υψηλότερων επιτοκίων που ενσωματώνει ο δανεισμός από το Ταμείο. «Είναι σαφές ότι η χρηματοδοτική συνεισφορά του ΔΝΤ στο ελληνική πρόγραμμα είναι μικρή και ο ρόλος του πολύ περιορισμένος, καθώς εστιάζεται κυρίως στην εποπτεία της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων, κάτι που πιστεύω ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς δανεισμό από το ΔΝΤ», σημειώνει.
Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο της λήψης προληπτικής πιστωτικής γραμμής και πόσο σημαντικό θα ήταν ένα τέτοιο μέτρο για τη διασφάλιση της βιώσιμης επιστροφής στις αγορές, ο κ. Τραν εξηγεί ότι η ουσία δεν βρίσκεται στην προληπτική γραμμή αλλά στη δέσμευση και ιδιοκτησία του προγράμματος από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση. «Αυτό είναι που χρειάζονται οι αγορές για να πεισθούν να δανείσουν στην Ελλάδα», τονίζει.
Για το ενδεχόμενο αντιμετώπισης έκτακτων αντίξοων συνθηκών, οι οποίες υπερβαίνουν τα όρια της Ελλάδας, ο κ. Τραν εκτιμά ότι τα υπολειπόμενα κεφάλαια του προγράμματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μαξιλάρι ασφαλείας που θα απορροφήσουν τυχόν έκτακτους κραδασμούς.
«Όλες οι πλευρές έχουν ευθύνες»
Στο ερώτημα τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, ώστε να είχε εξέλθει προ πολλού η χώρα από τα μνημόνια, ο γενικός διευθυντής του IIF υπογραμμίζει ότι εάν τηρούνταν τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές χωρίς καθυστερήσεις, δεν θα είχε δημιουργηθεί η αβεβαιότητα που οδήγησε στην παράταση της κρίσης εξαιτίας «πολιτικών ελιγμών με εκλογές κ.α.» και η περίοδος της ύφεσης θα είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα.
Πάντως, για τις καθυστερήσεις στη διαχείριση της κρίσης και την παράταση της αβεβαιότητας ο κ. Τραν αναγνωρίζει ευθύνες και στην πλευρά των δανειστών, οι οποίοι «επέτειναν το κλίμα αβεβαιότητας με πισωγυρίσματα και καθυστερήσεις στις εκταμιεύσεις των δόσεων». Εάν δεν είχε προκληθεί όλη αυτή η «σύγχυση» τα χρόνια των προγραμμάτων, η Ελλάδα θα είχε ανακάμψει πολύ πιο σύντομα, καταλήγει.
