Παντελιάδης (METRO): Οι Έλληνες βολευόμαστε με το ρόλο του θύματος

Της Δήμητρας Σκούφου

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η ήρεμη δύναμη στο λιανεμπόριο τροφίμων. Άνθρωπος χαμηλού προφίλ αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικός επιχειρηματίας. Δείγμα της επιχειρηματικής του στρατηγικής η ολοκλήρωση του μεγάλου ντηλ για την εξαγορά της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Βερόπουλου, χάρη στην οποία επανασχέδιασε το χάρτη του λιανεμπορίου τροφίμων στην Ελλάδα. Ο Αριστοτέλης Παντελιάδης, διευθύνων σύμβουλος της METRO AEBE, διοικώντας με επιτυχία έναν από τους μεγαλύτερους λιανεμπορικούς ομίλους της χώρας μιλώντας στο www.insider.gr τονίζει ότι βασικός μοχλός της περαιτέρω ανάπτυξής της εταιρείας που διοικεί είναι η επαναφορά του μεριδίου των καταστημάτων της αλυσίδας Βερόπουλος, που πρόσφατα εξαγόρασε, στα πρότερα επίπεδα.

Ήδη η εταιρεία υλοποιεί ευρύ αναπτυξιακό πλάνο με επενδύσεις 50 εκατ. ευρώ έως το 2018, ενώ σχεδιάζει να αναπτύξει περαιτέρω τα δίκτυα της σε λιανική και χονδρική πώληση, σε Ελλάδα και Κύπρο, το 2017. Προσθέτει μάλιστα ότι ο κύκλος των εξαγορών δεν έχει κλείσει και ότι στο μέλλον αν παρουσιαστεί μια πιθανή εξαγορά,που η ΜΕΤΡΟ την θεωρήσει καλή ευκαιρία, θα την εξετάσει με ενδιαφέρον.

- Πιστεύετε ότι οι εξαγορές και οι συνενώσεις δυνάμεων είναι πλέον μονόδρομος για να υπάρξουν βιώσιμες επιχειρήσεις στην Ελληνική αγορά;

Το κριτήριο επιτυχίας για οποιοδήποτε προϊόν ή υπηρεσία είναι η ποιότητα, όχι η ποσότητα. Με αυτό το σκεπτικό δεν θεωρώ ότι μόνο οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου μας θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Για να είμαι ακριβής, δε θεωρώ ότι το μέγεθος από μόνο του διασφαλίζει την επιβίωση, και έχουμε μερικά πρόσφατα παραδείγματα μεγάλων αλυσίδων που πτώχευσαν, πουλήθηκαν λόγω αδυναμίας ή κινδυνεύουν να καταρρεύσουν. Από την άλλη μεριά έχουμε μερικά πολύ πετυχημένα παραδείγματα μικρών σχετικά εταιρειών που διατηρούν υψηλή ποιότητα, κρατούν τον τζίρο τους και παράγουν υγιή οικονομικά αποτελέσματα. Τη διαφορά δεν την κάνει το μέγεθος, αλλά κάτι πολύ πιο απλό και βασικό: Πόσο καλά κάνεις τη δουλειά σου. Εννοείται ότι αν καταφέρεις να συνδυάσεις εξαιρετική ποιότητα και μεγάλο μέγεθος, μπορείς να αναμένεις και εξαιρετικά αποτελέσματα. Η απάντησή μου λοιπόν στο ερώτημά σας είναι πολύ καθαρή: όχι, μονόδρομος δεν είναι οι εξαγορές για την επιβίωση.

-Στη δική σας περίπτωση μετά την συμφωνία με την Βερόπουλος υπάρχουν σχέδια και για άλλες εξαγορές ή συνεργασίες ;

Πάντοτε ενεργούσαμε με σύνεση, συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα. Είμαστε προσεκτικοί και επιλεκτικοί στις εξαγορές. Εξετάσαμε δεκάδες την τελευταία δεκαετία, προχωρήσαμε μόνο σε μια. Κρίνοντας εκ των υστέρων και βλέποντας την πορεία που ακολούθησαν τα δίκτυα που πουλήθηκαν, δεν μετάνιωσα για καμία εξαγορά που απορρίψαμε. Και με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, δεν μετανιώνω καθόλου και για την εξαγορά που κάναμε. Με την ίδια λογική θα συνεχίσουμε και στο μέλλον. Βασικός μοχλός της περαιτέρω ανάπτυξής μας θα είναι η επαναφορά του μεριδίου των καταστημάτων της Βερόπουλος στα πρότερα επίπεδα και η οργανική ανάπτυξη με την ίδρυση νέων καταστημάτων. Μέσα στο 2016 θα ανοίξουμε περίπου 10 νέα μαγαζιά, ανεξάρτητα από τις επενδύσεις που γίνονται στο δίκτυο της Βερόπουλος. Αν στο μέλλον παρουσιαστεί μια πιθανή εξαγορά που τη θεωρούμε καλή ευκαιρία και κατάλληλη για εμάς, φυσικά και θα την εξετάσουμε με ενδιαφέρον.

-H επιβολή των capital controls πόσο επηρέασε την λειτουργία του Ομίλου και τις σχέσεις με συνεργάτες και προμηθευτές;

Όσο παράδοξο και ακούγεται, είχε πολύ θετική επίδραση. Χρησιμοποιήσαμε τη ρευστότητά μας για να στηρίξουμε τους προμηθευτές μας. Κάποιοι από αυτούς πλήρωσαν έγκαιρα και σε μετρητά τη μισθοδοσία τους χάρη στη δική μας βοήθεια. Δεν το κάναμε αναμένοντας ανταλλάγματα. Θεωρούμε αυτονόητο ότι σε μια σχέση συνεργασίας, στη δύσκολη στιγμή φαίνεται η αξία και η αξιοπιστία κάθε μέρους. Είχαμε ρευστότητα, γιατί να μη στηρίξουμε τους συνεργάτες μας; Αλλά και οι προμηθευτές μας κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να μας υποστηρίξουν με αδιάλειπτη τροφοδοσία προϊόντων, κάτι που εκείνες τις μέρες δεν ήταν καθόλου αυτονόητο.

-Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι παρά την παρατεταμένη ύφεση στην Ελληνική Οικονομία και την συρρίκνωση των εισοδημάτων των νοικοκυριών οι τιμές παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Κατά τη δική σας άποψη που οφείλεται αυτό; Υπάρχουν περιθώρια μειώσεων;

Δεν δέχομαι αυτή την υπόθεση. Οι τιμές σε ένα μέσο καλάθι είναι φθηνότερες στη χώρα μας από τις αντίστοιχες στη Δυτική Ευρώπη. Δείτε τις έρευνες που κάνει κάθε τρίμηνο το ΙΕΛΚΑ. Αν επιλέξουμε μεμονωμένα προϊόντα, φυσικά και μπορούμε να βρούμε ακριβότερα στην Ελλάδα. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι το κόστος του μέσου καλαθιού, και εκεί είμαστε φθηνότεροι. Αν μάλιστα αφαιρέσετε τον ΦΠΑ (έχουμε μέσο ΦΠΑ στα είδη Super Μarket 19%, κατά πολύ ακριβότερο από οποιαδήποτε δυτικοευρωπαϊκή χώρα), η διαφορά θα μεγαλώσει πολύ υπέρ της Ελλάδας. Αν όμως εννοείτε ότι ο Έλληνας με το μισθό του αγοράζει λιγότερα πράγματα από το Δυτικοευρωπαίο, θα συμφωνήσω απόλυτα. Αλλά δε φταίνε οι τιμές, φταίνε οι αμοιβές, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι, οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και πολλά άλλα. Δυστυχώς οι τιμές δεν μπορούν να ακολουθήσουν το επίπεδο των καθαρών αμοιβών. Ελάχιστα προϊόντα παράγονται στην Ελλάδα από αποκλειστικά ελληνικές πρώτες ύλες. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα εγχώρια προϊόντα μαναβικής: Οι τιμές τους είναι οι μισές από αυτές που βρίσκει κανείς στην Ευρώπη.

-Εκτιμάτε ότι έχει γίνει πρόοδος αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για την βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος στη χώρας; Τι χρειάζεται να γίνει ακόμα;

Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω. Αν οι μεταρρυθμίσεις γίνονται με μισή καρδιά, αν δεν κατανοούμε τη σκοπιμότητα και την αξία τους, αν τις κάνουμε μόνο επειδή μας επέβαλλαν οι κακοί, τότε πάντα θα βρίσκεται ένας έξυπνος μηχανισμός ή κάποια ομάδα μικροσυμφερόντων να τις ανατρέψει. Υπάρχουν πολλές απλές αλλά ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις που μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα. Τις ξέρουμε, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Κάθε επαγγελματίας γνωρίζει πού ταλαιπωρείται άδικα και μπορεί να προτείνει λύσεις. Κάθε πολίτης της χώρας μπορεί να κάνει το ίδιο. Ο ΣΕΒ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και έχει παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις. Πολλοί άλλοι φορείς έχουν κάνει το ίδιο. Χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται εδώ να γίνει απλώς «ακόμα» κάτι, όπως με ρωτάτε. Χρειάζεται μια επανάσταση στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Αν φοβόμαστε να απλοποιήσουμε διαδικασίες για να μη χάσουν αντικείμενο εργασίας ή εξουσία κάποιοι, δεν θα αλλάξουμε ποτέ τίποτα.

-Είσαστε αισιόδοξος για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας;

Πολύ και καθόλου. Πολύ, γιατί είναι πλέον εύκολο να ξεκινήσει μια πορεία ανάκαμψης. Επενδυτικά κεφάλαια, εγχώρια και εισαγόμενα, είναι έτοιμα να εκμεταλλευτούν μια επερχόμενη ανάκαμψη, και με την προσδοκία της να την επιφέρουν. Ο τουρισμός αντιμετωπίζει δυνητικά το πιο ευνοϊκό περιβάλλον από ποτέ. Χιλιάδες νέοι επιστήμονες απέκτησαν εξ ανάγκης εργασιακή εμπειρία στο εξωτερικό και με χαρά θα επέστρεφαν σε μια Ελλάδα που θα τους προσέφερε ευκαιρίες. Αλλά η Ελλάδα δείχνει να μη θέλει, και γι΄ αυτό και το δεύτερο μέρος της απάντησής μου. Δεν τολμούμε. Συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Μοιάζει να αγαπάμε τη μιζέρια μας, να βολευόμαστε με το ρόλο του θύματος που απονείμαμε στον εαυτό μας. Κρίμα!