Ροή
Του Μιχάλη Ιακωβίδη*
Εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθώ ένα παράξενο φαινόμενο: άνθρωποι οι οποίο αν δεν ήταν Έλληνες αλλά ήταν Γερμανοί θα είχαν ιδεολογίες διαμετρικά αντίθετες του Schaeuble και της Merkel να είναι φανατικοί υποστηρικτές τους. Που αν έκριναν τα μέτρα του ΔΝΤ στην Ελλάδα ως ξένοι (και όχι μόνο του τρίτου μνημονίου), θα τα έβρισκαν υφεσιακά, ανούσια και κρατιστικά, αλλά επειδή είναι Έλληνες θεωρούν πως πρέπει να υπερθεματίσουν στο πόσο σωστά είναι.
Στην Ελλάδα έχουμε ένα μεγάλο προβλήματα. Εντάξει δεν είναι ένα, αλλά αυτό είναι που μας στοιχειώνει: Έχουμε οπαδική αντίληψη για τα πάντα. Μαύρο ή άσπρο, δεξιά ή αριστερά, σωστό ή λάθος. Επειδή δεν θέλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είμαστε Μερκελιστές. Επειδή είμαστε ενάντια στην απαράδεχτη κατάσταση στην Ελλάδα, πρέπει να είμαστε υπέρ των Μνημονίων.
Γιατί;
Ας αρχίσουμε από τα απλά. Τα Μνημόνια έχουν αποτύχει. Μάλλον το πιο σωστό είναι να πούμε πως τα Μνημόνια όπως σχεδιάστηκαν, ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Αυτό που εφαρμόστηκε είναι τα ισοδύναμα μέτρα που πήραν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να μην εφαρμόσουν τα Μνημόνια. Με τη σύμφωνη γνώμη της Τροίκας.
Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως δεν γινόταν κάτι άλλο, δεδομένης της εθνικής κυριαρχίας. Αν αυτό ίσχυε, που υπήρξε η εθνική κυριαρχία στο θέμα του PSI, στο θέμα των ελληνικών τραπεζών και σε πολλά θέματα που άπτονται της νομιμότητας και συνταγματικότητας των μέτρων των Μνημονίων; Δεν γίνεται αυτό να είναι κάτι αλά καρτ (μάλιστα το πρώτο Μνημόνιο το οποίο είχε πυροσβεστικό χαρακτήρα είχε θέματα και σε επίπεδο ΕΕ).
Και ας πούμε πως και αυτό δεν έχει σημασία, δεδομένου των συγκυριών. Είναι παγκόσμια αρχή πως για να γίνουν μεταρρυθμίσεις, για να αλλάξουν πράγματα σε μια χώρα, πρέπει οι κυβερνήσεις, ο λαός και η κοινωνία να έχουν την ιδιοκτησία των μέτρων. Να νιώσουν πως χρειάζονται, πως είναι αναγκαία και πως έχουν αποτέλεσμα. Γιατί λοιπόν η Τροίκα επιτρέπει για έξι χρόνια τώρα στις ελληνικές κυβερνήσεις να ισχυρίζονται πως όλα τα μέτρα είναι προτάσεις της Τροίκας; Γιατί να μην απαιτήσει να υπάρχει διαφάνεια στο συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε ο ελληνικός λαός να καταλάβει και τις διαθέσιμες επιλογές και την προέλευση των προτάσεων για τα τελικά μέτρα.
Αλλά ας πάμε σε κάτι ποιο απλό ακόμα. Τι είναι η Τροίκα; Πώς παίρνει αποφάσεις. Πόσοι από εμάς ξέρουμε το τι ακριβώς είναι;
Σας φαίνεται η διαδικασία περίπλοκη; Δαιδαλώδης; Αδιαφανής; Τελείως μη τεχνοκρατική; Αυτό είναι γιατί η διαδικασία δεν έχει ως γνώμονα τη λύση της κρίσης, αλλά την αντιμετώπιση της με όρους πολιτικούς και ωφελιμιστικούς. Για περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε τη μελέτη μας στο Greek Liberties Monitor.
Πιστεύω πως όσοι από εμάς (και είμαστε αρκετοί), είμαστε υπέρ των μεταρρυθμίσεων, υπέρ της Ευρώπης και της ΕΕ και υπέρ μιας άλλης Ελλάδας, καλό θα ήταν να σταματήσουμε να θεωρούμε πως ο εχθρός του εχθρού μας είναι φίλος μας. Γιατί μετά από 7 χρόνια Κρίσης, είναι ξεκάθαρο πως η Τροίκα είναι περισσότερο φίλος του κρατισμού, των ελληνικών κυβερνήσεων και της λιτότητας, και λιγότερο φίλη των Ελλήνων πολιτών, μιας σωστής ΕΕ και μιας βιώσιμης λύσης στο θέμα της Ελληνικής Κρίσης.
*Ο Μιχάλης Ιακωβίδης είναι πολιτικός αναλυτής και συνιδρυτής του Greek Liberties Monitor
